Anna's midlife crisis is begonnen: op de scooter

M'n midlife crisis is begonnen. Anders kan ik m'n laatste fling niet verklaren: ik moest en zou een scooter. Op m'n zestiende had ik de hype gemist en nu op m'n 42-ste wilde ik er één. Het leek me zo jong en hip. Ik zag allemaal leuke types op zo'n Vespa rondtoeren. En aangezien ik een hekel aan fietsen heb, wist ik het zeker. Zo'n Vespa gevalletje was echt wat voor mij.

Het was dan ook een lot uit de loterij toen een vriend een paar maanden naar het buitenland ging en een oppas zocht voor z'n scooter. Ik voelde me als die meeuwen in de Nemo film: kies mij, mij, mij, mij.

Zonnige Italiaanse taferelen

En jawel. Ik kreeg m'n Vespa. Okay, het was er eentje met een geel nummerbord, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik voelde me direct jong en aantrekkelijk tijdens het proefrijden met vriend. Ik zag van die zonnige Italiaanse taferelen uit zo'n romantische film voor me: Ik op scooter in een wijduitlopende kleurige jurk (al draag ik die nóóit) en geknoopt hoofddoekje op. Met op elke hoek van de straat een knappe Italiaan me nastarend over de rand van zijn zonnebril.

Wel wat zwaar

Toen ik de dag erna voor het eerst alleen op de scooter naar m'n werk ging, begon het echt.
Het ding was wel zwaar. Na vijf minuten ploeteren moest ik concluderen: te zwaar. In m'n eentje kreeg ik het gevaarte met geen mogelijkheid van de standaard af.
M'n charmante 'shine-op-de-Vespa' moment ging verloren onder een hoop gescheld, gezweet en zeer oncharmant geduw en getrek. Tot uiteindelijk m'n verre van knappe Nederlandse buurman, na eerst 10 minuten met grote lol toegekeken te hebben, me een vriendelijk duwtje gaf.

Een helm is killing

Die vrijdagavond erop, wilde ik op de scooter naar de stad een wijntje drinken met vriendin. Ik moest, vanwege het gele nummerbord, een helm op. Ik weet niet hoe jouw haar zit na een gehelmd ritje. Dat van mij: plat en vettig zonder model. Bovendien kon ik maar twee wijntjes drinken omdat drinken en scooteren, niet echt samengaan.

Daar lag ik dan

De week erna deed ik nog een laatste poging om m'n scooter avontuur (en daarmee m'n eigen hipheid) tot een groot succes te maken. Het ging vrij goed. Tot ik thuiskwam en de scooter wilde parkeren. M'n jas bleef per ongeluk achter de gashendel haken. En terwijl ik afstapte vloog de scooter vooruit, mij over de grond achter zich aanslepend, om vervolgens met een knal tegen de voordeur tot stilstand te komen. Het ding viel om met mij eronder. Daar lag ik dan; in aangespoelde walvis positie op de stoep. En terwijl ik spartelend onder het gevaarte uit kroop, ik had wel vreselijk gewond kunnen zijn, stond puberdochter keihard lachend toe te kijken: 'Je doet het echt leuk met je scooter mam. Zo hip en charmant'.

Ik heb direct een fiets gekocht. Een stevige. Eentje waar de kinderen achterop kunnen en met een mand voor de boodschappen.