De diepste vernedering voor de man

Sinds een half jaar geldt er in mijn huis: plassen doe je zittend met de wc bril omlaag.  Nou weet ik van veel mensen dat zonen veel liever voor hun moeder zijn dan dochters en dat je zoveel onvoorwaardelijke liefde van ze krijgt. En dat kan allemaal wel waar zijn, maar ik kreeg ook heel veel ondergeplaste wc brillen van ze. En die kan ik dus missen als kiespijn.

De nieuwe maatregel sloeg destijds in als een bom. Niet in de laatste plaats bij manlief. ‘Is dat niet een beetje sneu voor de jongens schat?’ informeerde hij. Ik vermoedde dat ie de regel niet helemaal begreep dus ik antwoordde: ‘nee hoor, daar wennen jullie zo aan.’ Stilte. ‘Jullie?? Esmee, je bedoelt toch niet serieus dat IK in m’n eigen huis moet gaan zitten? Dat kun je vergeten! Doe alsjeblieft niet zo hysterisch.’ Waarop ik terug sneerde:  ‘Ow dat vind je hysterisch? Elke dag een smerige, ondergepiste plee, da’s pas hysterisch!!’ Nou moet ik eerlijk toegeven dat ik slecht tegen het woord ‘hysterisch’ kan. Met hysterisch bedoelt een man: ‘irrationeel’, ‘typisch vrouwelijk’ en ‘niet serieus te nemen’. Dat het gesprek na het woord 'hysterisch totaal ontspoorde, lag dus niet aan mij, maar aan zijn woordkeuze. Dat even voor de duidelijkheid.

Uiteraard voerde ik de maatregel desondanks in. En na wat gepiep, leek ‘t op een gegeven moment beter te gaan. Met de kinderen dan. Want man hield zich er echt niet aan. Van alles haalde die er bij. Z'n drie belangrijkste argumenten:

• de oertijd: mannen schijnen nou eenmaal bij alles te moeten staan; iets met berenvellen en de jacht. Is echt onderzocht. Zegt ie.
• de mannelijke lichaamsbouw: fysiek is het praktisch onmogelijk om het in een hoek van 45 graden naar beneden te doen. Ook echt waar.
• de mannelijke eer: het schijnt de diepste vernedering ooit voor een man te zijn als je dit moet van je vrouw. Dan is het voor al je vrienden duidelijk dat je niets te vertellen hebt thuis en een ontzettende nul bent. Dat is niet onderzocht, maar wel heel waar.

Natuurlijk was ik voor geen enkel argument gevoelig, voor dat laatste al helemaal niet. Zeker nog nooit van emancipatie gehoord?

Vandaag begon jongste zoon, die doorgaans nog wel redelijk onder de indruk van me is, opeens te sputteren over de regel. Maar ik had een goeie troef: ‘Nou’, zei ik, ‘wist je dat ze dit bij de ouders van Sven (zoons beste vriend) al heel lang doen zo? Daar gaat iedereen zitten. ‘Ja’ zegt zoon, ‘maar dat telt niet want die vader heeft zich ook laten castreren dus die is sowieso geen man meer.’

Goed tot zover de emancipatie in mijn huis.