De Ramadan challenge

‘Nee, ik hoef geen ontbijt, ik zit in de Ramadan.’ Dochter (13) kijkt me aan alsof ze me voor de zoveelste keer uit moet leggen dat het vandaag 25 december is en dus Kerst.

‘Ik had even gemist dat jij je bekeerd had tot de islam,' zeg ik. ‘Is het ook de bedoeling dat ik dan vannacht een lam slacht of doe je dat zelf?’

‘Zó niet grappig mam,' zegt dochter terwijl ze met haar ogen draait. 'Jij hebt echt ziek veel vooroordelen. Beter verdiep jij je eerst eens in de islam voordat je iets zegt.' Ze zucht. 'En ik eet geen lam want ik eet geen vlees, weet je nog? Ik ben vegan.’ Ohja, dat was ik even vergeten. Dat ik tegenwoordig leegloop op falafel burgers en groenteballetjes.

'Maar hoezo doe jij opeens mee aan de Ramadan?' vraag ik. 'Ik bedoel: weet je wel de gedachte achter de Ramadan?'

‘Ja duuuh, weet je dat soms zelf niet?’ dochter is nu echt verontwaardigd. ‘Je eet gewoon niet als de zon op is. Dat is het. Dus ik zet de wekker vannacht op drie uur en vijf uur en dan ga ik even eten.’

‘Maar waarom ga je het doen? Ik snap nog steeds het idee niet.’ Ik denk aan de toetsweek en aan het humeur van oudste als ze honger heeft. Die Ramadan lijkt mij een extreem slecht plan.

‘Jij wilt gewoon niet dat ik meedoe hè! Andere moeders zouden het juist heel knap vinden van hun kind. Jij stimuleert mij niet eens. Als er niets van mij terechtkomt, is dat omdat jij mij nooit gesteund hebt.’

Beetje respect graag.

Zoon (12) heeft half meegeluisterd en bemoeit zich er nu ook mee. ‘Zeg me niet dat jij ook al die achterlijke Ramadan-challenge gaat doen?’

‘Achterlijke Ramadan zeggen, is super racistisch,’ zegt jongste (8) die sinds een paar weken bovenop dit onderwerp zit en bij iedere conversatie nauwlettend in de gaten houdt of er niet gediscrimineerd wordt.

‘Doe je mee aan de Ramadan als challenge??’ vraag ik verontwaardigd. 'Is dat niet een beetje respectloos?'

‘Ikram heeft mij en Sophie uitgedaagd op school. Wij doen twee dagen met haar mee. En het is helemaal niet respectloos, het is juist een hele goeie detox.’ Over de redenering "als iets detox is, kan het niet respectloos zijn" moet ik even nadenken.

Zoon kan het niet meer aanhoren. ‘Op zich is de Ramadan bedoeld om je ziel te zuiveren hè! Als respect naar Allah. En ook zodat je meevoelt met de armen. Niet als detox.’

‘Detox is ook zuiveren,’ weet oudste. ‘En het maakt me niet uit wat jullie zeggen, ik doe sowieso mee. Ik heb de challenge aanvaard en ik ben geen looser.’

Een ijsbeer is je hoofd is geen feest.

’s Middags komt dochter met een hoofd op onweer uit school. ‘Waar is het brood? Ik móet eten,’ commandeert ze. Terwijl ze vervolgens de ene na de andere boterham naar binnen propt, zucht ze: ‘ik heb al tegen Ikram gezegd dat ik ermee kap. Het is echt ziek moeilijk. Het lijkt alsof er een ijsbeer door mijn hoofd op en neer marcheert. Ik heb echt kapot veel respect heb voor haar dat ze dit een maand doet. Ik ben echt dood na een halve dag niet eten.’

Dan komt jongste binnen huppelen, pakt haar schooltas uit en legt haar roze broodtrommel in de ijskast.

‘Waarom heb je je brood niet opgegeten?’ vraag ik verbaasd.

‘Ik doe ook Ramadan,’ zegt ze stellig. ‘Maar alleen op school. Thuis eet ik gewoon. Hebben we nog ander brood dan dit brood?’ Ze kijkt met een vies gezicht naar het brood dat oudste zit weg te werken.

Speltbrood

‘Aha!’ zegt zoon triomfantelijk. ‘Ik heb jou wel door: jij houdt gewoon niet van dat speltbrood dat mama voor je had gesmeerd en daarom verzin je dat je ook meedoet aan die challenge.’

‘Echt niet,' zegt ze beledigd. ‘Het heeft niks met dat rare brood te maken. Ik doe het voor Ramadan. Mijn beste vriendin is half Marrokaans, weet je nog?’

‘Ja, dus?’ zoon vindt dat een argument van niets.

‘Dus ik weet het meest van jullie allemaal over Allah en de Ramadan.’ Ze kijkt richting haar grote zus voor steun. Die ziet het niet want heeft slechts oog voor haar boterhammen.

‘Nou?’ spoort zoon aan. ‘Vertel dan!’

‘Ik doe mee voor alle mensen die zielig zijn,’ jongste kijkt triomfantelijk naar mij over deze vondst. ‘En voor alle goden van alle mensen: voor Allah, voor God, voor Buddha en voor Detox.’