Het is niet makkelijk om opa en oma te zijn tegenwoordig ...

Door: Caro (42)

‘Nee, kind, ik hoef geen bril. Ik heb mijn eigen bril.’ Mijn vader geeft me de 3D bril terug die ik zojuist heb uitgedeeld aan mijn kinderen en opa en oma.

‘Pap, die moet je op, het is een 3D film.’

‘Ja, ja,’ knikt hij en maakt geen aanstalten om de bril op te zetten.

‘Hij hoort je niet,’ helpt zoon. Waarna hij in opa’s oor tettert: ‘OPA HET IS EEN 3D FILM!!’

Mijn vader schrikt op: ‘WAT VOOR FILM ZEG JE JONGEN?’

‘EEN 3D FILM OPA, DAT IS MET EEN SPECIALE BRIL.’

Hoofdschuddend zet opa de bril op, oma zit ernaast te grinniken. Ook met 3D bril op.

‘Wat een verstand,’ schreeuwfluistert opa dan tegen oma, ‘hebben die andere idioten hier in de zaal dat ook?’

‘Sssst zachtjes, die mensen kunnen je horen!’ schreeuwfluistert oma terug. ‘En je weet hoe ze hier zijn.’

Opa knikt. Buiten Twente ben je je leven niet zeker, dat is een ding dat zeker is.

'Doe maar chill oma'

Het is de laatste dag van de kerstvakantie en het leek iedereen een goed idee om die met opa en oma af te sluiten in de bioscoop. Als we op het afgesproken punt arriveren, zitten opa en oma al op hete kolen. ‘Ik dacht dat die film om half drie begon?’ vraagt oma bezorgd.

‘Ja, klopt,’ zeg ik.

‘Maar het is nu half drie en we moeten nog kaartjes en een plek en de jas ophangen en ik moet nog naar de WC!’ De bezorgdheid slaat nu over in paniek.

‘Doe maar chill oma,’ zegt jongste dochter (8) geruststellend, ‘wij komen altijd overal te laat door mama en het is nooit een probleem.’

‘Nou wij niet,’ zegt oma terwijl ze de bioscoop in marcheert, ‘wij komen graag op tijd. Nou hup jongens, laten we maar zo snel mogelijk gaan, hopelijk mogen we er nog in.’

Zoon (11) lacht hoofdschuddend. ‘Oma relaxed, er zijn nog eerst een miljoen voorfilmpjes en je hebt vaste plaatsen.’

Oma hoort het al niet meer en staat bij de kassa.

Alles is duurder in Het Westen

Nadat de kaartjes zijn betaald, gaan we in looppas naar de zalen achter oma aan. De gigantische bioscoop heeft de route zo gecreëerd dat we door een grote snoep en frisdrank winkel worden geleid. Ondanks de grote druk waar oma onder staat, mag iedereen toch wat lekkers uitkiezen. Zelf koopt ze bijna een Rivella totdat opa ontdekt ‘dat dat spul drie euro kost’. Het gaat direct terug in de vitrine. Zijn ze helemaal betoeterd hier in Het Westen.

Net nadat we in het donker onze plek hebben gevonden in zaal drie op de vierde verdieping, start de film. Een prachtig openingsshot van een opa die zijn kleinzoon voorleest.

‘Goed uitgekozen!’ fluister ik naar zoon. Die knikt tevreden.

Uitgerukte ogen

Een paar scènes verder start opeens een grimmig muziekje. Opa en oma zitten op het puntje van hun stoel met de 3D bril op hun hoofd terwijl de voorlezende grootvader op het grote scherm spiedend zijn tuin in loopt. Vanuit het bos doemt een soort alien op die de schattige opa niet alleen op gruwelijke wijze afslacht maar daarbij ook nog zijn ogen uitrukt.

Opa en oma staren met open mond naar het scherm. Jongste zit met haar handen voor haar ogen.

‘Eh … had jij nog naar de leeftijdscodering gekeken?’ fluister ik zoon in zijn oor.

‘Ja, vanaf twaalf,’ zegt deze zonder met zijn ogen te knipperen, ‘maar ik dacht: ze is al bijna twaalf toch? Nog maar vier jaar.’

‘Ja, ja. Hoe erg wordt dit nog?’

‘Het loopt goed af.’ Zegt zoon geruststellend.

Weer eens wat anders dan het filmhuis

Na 1,5 uur zombiegevechten met rondvliegende schedels, lopen we de zaal uit. Mijn ouders zijn wat witjes.

‘Nou wat een topfilm he mam! Keer wat anders dan het filmhuis,’ zeg ik.

‘Ja, nee, anders was het zeker, heel apart.’ Oma trekt haar wenkbrauwen op.

‘Dat van die zombies en het uitrukken van ogen, dat wist ik eerlijk gezegd ook niet,’ zeg ik verontschuldigend.

‘Het geeft niet. Als de kinderen het maar leuk vonden he! Ik bedoel en wij kunnen wel wat hebben hoor. Het was gewoon wat anders, niet heel Dik Trom achtig.’

‘Nee, het was niet echt Dik Trom achtig,’ bevestig ik.

‘Prachtig!’ hoor ik m’n vader ondertussen tegen mijn zoon zeggen. ‘Opa heeft nog nooit zoiets moois gezien. Potverdorie, wat een gevecht was dat he met dat wolvenmonster met blauwe ogen en vijf tongen! En dan die spies zo recht door dat hart en die priem in de ogen. En jullie vinden dat helemaal niet eng?’

‘Nee, echt niet hoor opa,' zegt jongste stoer terwijl ze de halve film bij oma op schoot heeft gezeten.

Dan nemen we afscheid en vertrekken opa en oma richting auto.  Terug naar veilig Twente.

‘Ik doe geen oog dicht de rest van de week,’ hoor ik mijn vader nog tegen mijn moeder zeggen.