Ik doe niet aan goede voornemens

Ik doe niet aan goede voornemens. Zeg ik ieder jaar. Maar dat is niet waar, hoe meer het einde van het jaar nadert, hoe langer het rijtje wordt met dingen die ik volgend jaar echt heeeeel anders ga doen.  90 % van dat rijtje is overigens hetzelfde als het jaar ervoor. In de top 10 staat bijvoorbeeld altijd:

√     minder eten en slank worden

√     minder wijn (maar wel nog vaak)

√     minder roken (alleen op feestjes, of bij wijn)

√     heel veel sporten (minstens drie keer per week)

√     meer contact met m’n liefste vriendinnen

√     op tijd komen (of nouja niet meer dan tien minuten te laat)

Heb dit jaar overwogen om me het tegenovergestelde voor te nemen. Als ik m'n goede voornemens toch altijd breek...dan zou: in 2014 word ik moddervet, lui en onsportief, wel eens heel gunstig kunnen uitpakken!

Maar nee, dit jaar heb ik het eens echt anders aangepakt: ik heb m’n kinderen, waarvan ik altijd zeg dat ze het belangrijkst zijn, een lijstje voor mij laten maken. En het bleek verrassend genoeg helemaal niet een heel lang lijstje. En het stond ook niet vol met super dure prulcadeaus of waanzinnige uitjes naar New York of vakanties naar Bali. Er stond op:

√     mama doet volgend nog meer leuke dingen met mij zoals haren kammen van de Barbies

√     mama kriebelt vaker in mijn haar

√     mama kijkt niet vaak op haar telefoon

√     mama zit niet steeds achter de laptop

√     mama kijkt met ons Home Alone 3 (en ze mag niet ondertussen appen)

√     samen in de Python

Best confronterend. Zo simpel kan het zijn dus.