Juni is m'n lievelingsmaand ... NOT

o ‘Feestje dit weekend?’ lacht de man van de slijterij als ik zwetend met drie dozen rosé in een karretje de winkel verlaat. ‘Grmm, ja, zoiets,’ mompel ik, terwijl ik denk aan die heerlijke wijnen die morgen als limnade weggeslobberd zullen worden door alle hockeyvaders en -moeders bij mij in de tuin. ‘Afsluiten van het sportseizoen’ betekent: borrels, gezellige bijeenkomsten en ook iemand die het allemaal regelt. Het duurde mij te lang voordat iemand anders in de appgroep de borrellocatie aanbood. Je zou denken dat dat me aan het denken had moeten zetten, maar ik appte: ’Het kan prima bij mij in de tuin’. Nu rijd ik naar het tuincentrum voor de finishing tuinborrel-touch. Ik kan mezelf wel voor m’n kop slaan.

'Nee' is ook een antwoord

Het is weer juni. Of zoals een vriendin zei: nú-nie. De maand lijkt veel langer dan andere maanden, er komt geen eind aan. En dan is het niet alleen juni bij de hockey, ook op school doen ze veel ‘leuke dingen’ in deze maand. En als het nou voor die kinderen alleen was, dan had je me niet gehoord. Ik gun het ze, natuurlijk. Maar mijn hemel, al die appjes van de klasseouders, mailtjes van de juf en verfrommelde briefjes in de schooltas waarbij om hulp gesmeekt wordt. En ik, veertigplus maar nog altijd een enorme pleaser die geen 'nee' durft te zeggen, ik pak mijn agenda erbij, verzet mijn eigen afspraken maar weer en probeer nog even of de ex, immers liefdevolle co-vader van deze drukbezette mensjes, ergens tijd heeft. Hij antwoord kort en bondig op de app: 'Neen'. Dat is ook een antwoord natuurlijk.

Opa en oma zijn honderd jaar getrouwd. In juni.

Of je als moeder ‘even’ helpt bij de sponsorloop, de jaarmarkt, het schoolreisje en/of de juffendag. Ze zoeken moeders voor het bereiden van het eten (‘mag makkelijk hoor, paar groentespiesjes of zo’), de cadeautjes voor de juffen (‘vergeet de stagiaire niet!’) en het begeleiden van de kindjes ('oh en het zou enorm leuk zijn als iemand weer zo’n ijskarretje kan regelen').  Oh ja, dan is er ook nog de 'eindejaars-dansvoorstelling' van jongste (‘Oh mijn god, heb ik wel kaartjes besteld?’) en een tennis-team-afscheids-lunch van oudste, lekker in de bossen dus een half uur rijden. En dan zijn we er nog niet. Want wat mooi en romantisch dat opa en oma deze maand honderd jaar getrouwd zijn, daar plannen we een familiedagje voor in natuurlijk (ja, tegelijk met die dansvoorstelling).

Bol en Bij zijn goede vrienden van mij

De meneer van bol.com en bijenkorf.nl is hier inmiddels kind aan huis. Leve het online shoppen, het kost me klauwen vol geld, maar hé, zie het als winst want het kost me aanzienlijk minder tijd dan vroeger! Die creditcard is ook fijn, zo voel ik het pas volgende maand. Dat ik dan toevallig op vakantie ga en dus best wat extra uitgaven tegemoet kan zien, negeer ik. Voor nu is het goed. Dus ik maak lijstjes van mensen die feestjes geven en de cadeautjes die we mee moeten nemen, ik maak overzichten van de weekplanning voor de kinderen en niet te vergeten voor die van mezelf, want ergens gaat er juist in deze weken op mijn werk ook van alles mis waardoor ik me een slag in de rondte werk in veel minder uren dan normaal (had ik al gezegd dat al die schoolactiviteiten ook altijd midden op de dag worden gepland, liefst op een dinsdag of donderdag?).

Als ik op zomaar een avond in juni uitgeteld op de bank lig met de overgebleven fles rosé en weer een mega bestelling bij bol.com plaats, valt mijn oog op een zelfhulpboek: ‘Ontspan en laat gaan’ heet het. Ik sleept het naar mijn winkelmandje. Misschien handig voor volgend jaar.