Leuke dingen doen - papa (3)

Door: Mieke - Maart 2019 

Vakantiehuis 

Mijn ouders zijn samen met mijn broer aan het kijken bij een vakantiehuisje op de Veluwe. Mijn broer heeft net z'n succesvolle bedrijf gedeeltelijk verkocht en wil een deel van de opbrengst graag investeren. Bij voorkeur in een mooi vakantiehuis. We voelen allemaal heel goed aan, dat het investeringsverhaal slechts een deel van de werkelijkheid is. Hij zoekt ook een plek waar m'n ouders, ook met pa's ziekte, lekker naar buiten kunnen. En op vakantie zijn, zonder al het gedoe met de caravan. Mijn broer wil iets van z’n nieuwe rijkdom delen met ons allemaal. 

Opa moet nu toch leuke dingen doen 

Ik zit met zoon (13) in de auto naar zijn voetbalwedstrijd in Almere. Onderweg krijgen we bericht dat er brand is uitgebroken en de wedstrijd op het allerlaatste moment wordt afgelast wegens rookontwikkeling. Zoon kijkt me aan: "zullen we doorrijden naar Otterloo, ook even gaan kijken op dat vakantiepark bij opa en oma?" "Hoezo, lijkt je dat leuk?" vraag ik. "Nou ja", hij kijkt een beetje nonchalant, zoals pubers doen als ze eigenlijk iets heel liefs zeggen, maar dat niet willen weten. "De arts had toch gezegd dat opa juist de komende tijd zoveel mogelijke leuke dingen moet doen? Dit vindt hij echt leuk. Zo’n huisje kijken met z'n familie om hem heen". Ik glimlach naar zoon. Hij heeft gelijk. We rijden door. 

Onderhandelen

Als we aankomen is de deal al bijna beklonken. Ze hebben een fantastisch huis gevonden, groot genoeg voor de hele familie. Mijn broer zit met de verkoper om de tafel om de details te bespreken. Ik zie m'n vader ernaast zitten. Opeens treft me het verschil met vroeger. Vroeger zou hij bovenop zo’n deal hebben gezeten. Hij had alle details willen weten en nog wat slimme onderhandelingstips gegeven. Nu zie ik aan z’n ogen dat de details hem ontgaan. Hij snapt er niet veel van. "Kom" zeg ik: "zullen wij vast wat drinken in het restaurant terwijl zij de deal afronden". Dat vindt pap een goed idee. 

Zullen we deze vakantie hier blijven 

Een half uur later is het huis van broer en eigenlijk een beetje van de hele familie. Mijn vader en moeder zijn er echt heel erg blij mee. "Ik denk" zegt m'n vader: "dat we dit jaar dan maar niet met de caravan naar Frankrijk moeten gaan. We blijven gewoon hier". Ik kijk veelbetekenend naar m'n moeder en broer. Ik weet dat mijn moeder er al tegenop zag dit jaar. Maar ze wilde mijn vader ook niet al z’n plezier direct door de neus boren, zo kort na de diagnose. Erop uit gaan met de  caravan was zijn lust en zijn leven. Dat ie nu zelf het geplande vakantietripje naar Frankrijk zo snel opgeeft kan alleen maar betekenen dat hij er stiekem toch ook tegenop zag. Ik ben mijn broer enorm dankbaar. 

Hoe gaat dat in zijn hoofd 

Ik vraag me tegelijk af hoe dat toch gaat in mijn vaders hoofd. Hij lijkt zo open over z'n situatie. Maar zijn angsten, bijvoorbeeld voor zo’n caravantrip, de dagelijkse dingen waar hij tegenop ziet en de bewuste ervaringen waarbij hij gesprekken niet helemaal begrijpt, daar weten wij blijkbaar toch niets van.    

----------------------------------------------------------------------------------------

Begin dit jaar kreeg mijn vader (71) te horen dat hij een combinatie heeft van Vasculaire dementie en Alzheimer. Vanaf het eerste begin heb ik - Mieke - opgeschreven wat we meemaken, wat me raakt, wat me bang maakt en waar we om lachen. In eerste instantie voor mezelf, om te verwerken. In overleg met mijn vader heb ik nu besloten mijn schrijfsels hierover op Wine-up te delen. Omdat we denken dat het herkenbaar is voor veel mensen en omdat mijn vader en ik allebei merken dat er nog veel onwetendheid is over dementie. We hebben afgesproken dat ie zelf commentaar geeft als ik iets schrijf waar hij het niet mee eens is. Tenminste, zolang dat kan. Daarnaast vinden mijn vader en ik het leuk om iets blijvends achter te laten, nu hij langzaam maar zeker zichzelf verliest.