Mama is een beetje sentimenteel

Nog een maandje en dan wordt ze 13. Ik weet nog precies hoe ze voor het eerst naar me lachte, hoe ze draaide en kroop, hoe onhandig we waren met haar luiers, hoe trots op elk stapje dat ze deed. Ze is ons oudste dus onze eerste. Met alles. We hebben lades vol met oersaaie filmpjes en foto’s van ieder draaitje dat ze maakte, van elk hapje dat ze uitkotste. Het videomateriaal van de jongste (8) past in een handzaam schoenendoosje. Die vinden we net zo lief, maar het hysterische was er toch een beetje af. Zo gaat dat.

‘Hoe vind jij het nou dat je bijna 13 wordt?’ vraag ik haar.

‘Eh gewoon, als een verjaardag. Moet ik daar iets speciaals van vinden?’

‘Nou nee, maar ik dacht, misschien vind jij 13 ook wel een grote sprong. Ik bedoel, ik kan me zelf nog goed herinneren dat ik met 13 voor het eerst echt verliefd was en vlak voor m’n 14^e zoende ik met die Italiaan op de camping, ken je dat verhaal, dat was zo grappig. Opa kwam aanlopen en ...’

‘Mam, alsjeblieft, moet dit?’

‘Wat?’

‘Nou, dit gedoe. Je hebt dit ieder jaar en ieder jaar doe je weer alsof je het voor het eerst hebt.’

‘Huh? Hoezo?’

‘Nou dan ga je voor m’n verjaardag, meestal de avond van te voren, die smerige bevallingsfoto’s met navelstrengen en bloed zitten kijken en dan ga je daarna met mij het leven bespreken. Over dat je vroeger wel eens dacht “hoe groter ze wordt, hoe leuker” maar dat je nu denkt “oh wat wordt ze snel groot!” en daarna ga je anekdotes vertellen over toen ik klein was, dat ik zo snel kon praten en kruipen en altijd op de grond ging krijsen in de supermarkt en dat jij dat heel grappig vond en de rest van de supermarkt niet, dat ik bang was voor Sinterklaas, Zwarte Piet, clowns, honden, cavia's, paarden, liften, bejaarden en vreemden. Wat ik knetterend gênant vind. Dan moet jij keihard lachen. Dan krijgen we de peuterschool, zwemles en dat ik verkering had met Bram op de kleuterschool, ook knetterend gênant. Dat ik zo’n leuke "griet" ben geworden, een woord dat ik haat, daarna word je dan weer sentimenteel en laat je babykleertjes zien die je bewaard hebt. En dan eindigt het met dat je gaat zeggen dat ik altijd bij jullie mag blijven wonen ook als ik ga studeren of een bejaarde ben.’

‘Nietes’

‘Wat nietes?’

‘Dat van die babykleertjes dat verzin je.’

‘Ik zeg: wit mutsje met paarse en groene streepjes.’

‘Ooooh ja die is zooo lief!! Die kreeg je op toen je voor het eerst op mijn buik lag.’

‘I know.’

‘Oh.’

‘Maar het geeft niet mam. Ik wil het best over m’n verjaardag hebben bij nader inzien. Ik wil graag een iPhone 6 en ik ga een slaapfeestje geven in jouw huis met zeven van m’n nieuwe klas en nog drie van m’n oude school. We hebben dan wel jouw bed nodig anders past het niet qua slaapplekken. Kan jij dan weg gaan?’

‘Als in opstijgen of als in onder een brug gaan liggen, bedoel je?’

‘Nee gewoon ergens heen, bij een vriendin ofzo. Dan kunnen jullie lekker wijn drinken en over het leven praten enzo.’

‘Ik zal er eens over nadenken. Op voorwaarde dat jij nu gezellig met mij jouw 'Van 0 tot 1 boek' gaat doorbladeren. Helemaal tot de laatste bladzijde.'

'Ik vraag wel of het bij papa mag.'