Tips om een puber zelfspot bij te brengen...

Tip 1 (en gelijk de enige tip): probeer dit niet thuis

Mijn puber schaamt zich overal voor. Nu heb ik net van Brene Brown* geleerd, dat schaamte een zinloze, energieverslindende emotie is. En dus ben ik op missie. Ik probeer m'n puber enige zelfspot bij te brengen.

Het blijkt een kansloze missie. Als er één ding is wat pubers niet hebben, is het wel relativeringsvermogen. Laat staan zelfspot. Alles wat misgaat in het leven van dochter - dat ze 5 cm kleiner is dan haar vriendinnen, een miskoop, de vraag: of haar telefoon even weg kan, een pesterige blik van broer-  is een ramp van wereldformaat. Dus: haar favoriete blauwe t-shirt in de was, terwijl ze die net wil dragen: kondig de noodtoestand maar aan.

Opvoeden is voorleven

Nu had Caro (toen ik er nog in geloofde) een goede tip voor mijn zelfspot-missie: je moet het vooral zelf voordoen. "Als dochter ziet dat jij om jezelf kunt lachen, ziet ze echt wel dat het leven best lollig is, ook als er dingen misgaan". En dus bracht ik aan tafel een leuk gespreksonderwerp in. "Wat is jullie grootste blunder", vroeg ik.

Ik zal ze wel even laten zien hoe het moet

Zoon had een keepers-blunder: hij had laatst tijdens het voetballen een bal terug van de lat achter op z'n kop gekregen. Iedereen moest erom lachen. En hij dus ook maar. Dochter kijkt hem meewarig aan en zegt niets.

Zoon: "en jij dan mam? Ben jij wel eens uitgelachen?" Ha! Op deze vraag zat ik te wachten. Met Caro's tip in het achterhoofd ga ik er even goed voor zitten. Ik zal ze bewijzen hoe leuk het is als je om jezelf kunt lachen.

Voor een overvol terras

"Mijn grootste blunder gebeurde zo'n 15 jaar geleden toen ik met vrienden aan het varen was in de grachten. Ik moest naar het toilet bij een restaurant. Toen ik terugliep naar de boot, langs een overvol terras, merkte ik dat veel mensen naar me keken. Ik dacht nog: zie ik er zo goed uit vandaag?" Haha. "Tot een terrasbezoeker naar me toe kwam lopen en zei: 'als ik jou was, had ik het ook fijn gevonden als iemand me dit gezegd had. Er hangt nat toiletpapier uit je rok'. Het was heus goed bedoeld, maar het hele terras zag dat ik geschrokken keek naar een hele sliert papier achter me aan".

Indruk maken op de ski-leraar

Hahaha, erg he? Zelf lig ik weer in een deuk. Zoon glimlacht mee. Dochter schudt afkeurend haar hoofd. Ik gooi er nog maar eentje in: "Toen ik nog vrijgezel was en met een groepje vriendinnen ging skiën vond ik de skileraar heel leuk. Dus toen ik hem in de ski-lift voorbij zag vliegen, gilde ik: "Laurent, Laurent".  Enthousiast zwaaiend met m'n skistokken wilde ik indruk op hem maken. Maar omdat ik niet oplette skiede ik zo een berg sneeuw in. Mijn vriendinnen én Laurent kwamen niet meer bij. Dat was echt gênant". Zoon grinnikt.

Puber doet mee

"Weet je waar ik me het allermeest voor schaam"? Puberdochter doet ook een duit in het zakje. Ik veer op. Dat voorleven was een goed advies van Caro. "Nou?" zeg ik verwachtingsvol. "Voor jou! Omdat je altijd zo hard om je eigen grappen lacht, terwijl niemand ze verder grappig vindt".

* Brene Brown is auteur van De kracht van de kwetsbaarheid