Vlinders van vroeger

De dochter van Esmee vindt zoenen walgelijk en moet er niets van weten. Maar hoe lang gaat ze dit nog volhouden? Esmee wordt overvallen door emoties als ze terug denkt aan haar eigen eerste stapjes op liefdesgebied. En oh wat wil ze haar dochter graag behoeden voor die ellendige liefdes-tranen.

‘Iiiieuw!’ roept dochter (bijna 13) vol afgrijzen uit. ‘Gadver, die mensen zijn vet bejaard, ze zijn veel te oud om te kussen!’ Ik gluur om het hoekje naar de tv, waar dochterlief al een tijdje voor hangt. Ik zie een beeldig meisje van een jaar of vijfentwintig die een jonge hipster van hooguit dertig op zijn mond kust. Het ziet er lief en romantisch uit. Zeker niet 'Iiiieuw'. Dochter zit nog steeds met haar handen voor haar ogen 'nee' te schudden.

‘Die twee zijn toch niet oud?’ roep ik uit naar mijn conservatieve kind. Kind vindt van wel. Alles boven de twintig valt voor haar onder de categorie ‘bejaarde’ en zij vindt, als verse brugklasser, mensen- en dan bij voorkeur haar moeder- al snel te oud voor álles wat met romantiek te maken heeft. Toch kan ik het niet laten om er even op door te gaan.

‘Dus jij denkt dat kussen alleen maar iets is voor mensen op de middelbare school?’ informeer ik voorzichtig. Ze rolt met haar ogen. 'Moet dit nu?' hoor ik haar denken.

‘Mam, please, ik vind het gewoon goor om te zien.’ Einde gesprek.

Ze zappt naar een ander kanaal.

Schuifelen op het brugklasfeest

Toen ik mijn dochters leeftijd had, werd ik voor het eerst héél erg verliefd. Op Frank. Hij zat bij mij in de brugklas en was heel lang, had bruine krullen en was vooral heel erg grappig en brutaal in de klas. Toen hij met mij – MET MIJ!!- wilde schuifelen op het brugklasfeest, was ik de koning te rijk. Ik had me al weleens afgevraagd hoe ‘verliefd zijn’ zou voelen, maar nu wist ik het. Alles wat ik deed, dacht en droomde was Frank. Dat samen schuifelen was genoeg aanleiding om een hele toekomst samen te fantaseren. Hoe jong ik ook was, ik wist dat dit de man van mijn leven moest zijn, het was meant to be net als in de film.

Maar Frank toonde na dat feest geen enkele interesse meer in mij, ook niet toen ik briefjes naar hem ging schrijven die ik door mijn vriendin aan hem liet geven. Briefjes met daarop ‘Hoi Frank, ga je vanmiddag mee een ijsje eten in de stad?’ Ook niet toen ik opeens óók op een surfplank naast hem op het plaatselijke meertje verscheen (want hij deed dat, dus ik moest dat ook). Het werd niets. Frank was just not that in to me…. Mijn kleine meisjeshart werd voor het eerst gebroken.

Jongens op de reservebank

Het kwam toch wel goed met mij na Frank. Ik was in die jaren altijd verliefd en het onderwerp van mijn meisjes-fantasieën wisselde rap van naam. Ik wisselde mijn vlinders voor Frank gewoon een tijdje in voor Eddy. Ik kon de ene dag tranen met tuiten huilen omdat Jaap me voorbij was gelopen in de fietsenstalling, de andere dag was ik euforisch vanwege een dubbelzinnig grapje dat Peter maakte in de kantine en waarvan ik zeker wist dat het voor mij bedoeld was. De vlinders hadden bezit van me genomen en dat hield behoorlijk wat jaren aan.

 Maar mijn kind zou dat toch nooit doen

Ik kijk vertederd naar mijn grote kleine dochter, die inmiddels helemaal in de docu van Famke Louise zit. Ik kan me er niets bij voorstellen dat zij nu in diezelfde fase zit. Mijn baby die gisteren nog drie was, gaat ook ergens deze jaren (maanden?) verliefd worden. Misschien is ze dat al. Ze gaat briefjes schrijven aan die ene en oh, ik mag toch hopen dat die jongen daar goed mee omgaat. Als zo’n rotjong haar pijn gaat doen…

Maar ik weet het best. Ook mijn kind kan de dans niet ontspringen. Ook zij zal verdrietig worden van jongens die geen oog voor haar hebben. Moeten huilen om die jongen die haar na het schuifelen zal negeren. Misschien wil ze deze zomer ook een surfplank…

Scheurtjes in een ongebroken hart

Ik wil haar zo graag behoeden voor die ellendige puberliefdes, die zoveel pijn kunnen doen en zo verwarrend zijn. Voor die rottige scheurtjes, die in dat nu nog zo mooie, pure en vooral ongebroken hartje zullen worden gemaakt.

Maar zolang ze zit te ‘iiieuwen’ bij het zien van zoenende stelletjes, heb ik nog even tijd om haar heel veel te knuffelen. Om haar steeds te blijven vertellen hoe leuk en knap en lief ze is. Haar op het hart te blijven drukken dat ze me altijd alles kan vertellen. En dat ze het beste verdient van de hele wereld. Dat ze dat nooit mag vergeten.

‘Maham…wat zit je te sniffen?’ vraagt ze opeens.

‘Oh, niks schatje, het zijn de uien!’