Wát zeg je? De status van m'n "love channel"??

Lente, lammetjes in de wei, en de zon in je haar: na een ijskoude winterstop heeft Esmee ook wel weer eens zin in wat bloemetjes en bijtjes.

De Helpdesk is euforisch. Samenstelling: mijn vier single mom-vriendinnen. “Goddank”, gillen ze wanneer ik ze op de hoogte breng van mijn datingplannen, “gá je eindelijk weer?”

Feit is: met Tinder op mijn telefoon ben ik gewoon stukken beter te pruimen. Weer part of the gang. Sinds we alle vier zo ongeveer tegelijk scheidden, synchroniseerden we onze omgangsregelingen, en brengen de kinderloze avonden zoveel mogelijk samen door. Etend, lachend, jankend – en dan met name tijdens feestdagen zonder kinderen.

Alleen de gore details, graag

Dinsdagavond is Helpdesk-avond. Ook wel chardonnay-avond genoemd, maar dat laatste is een fase, zeggen we. Al jaren.

De Helpdesk dient niet alleen voor prangende vragen over exen of ontroostbare kinderen; hij dient vooral een praktisch belang. In de bijbehorende app-groep delen we foto’s van datingkandidaten – niet alleen ter goedkeuring, of om alarm te slaan wanneer je met de plaatselijke psycho blijkt te hebben afgesproken, maar vooral om te voorkomen dat we alle vier met dezelfde match aan het maten slaan. Ongeschreven regel: de morning after worden er alle details gedeeld. Nou ja, alleen de onnozele, gênante en smerige, dan.

Wie hem vindt, mag ‘m hebben

Ik zag de Adonis van de Dag als eerste. Dus in moordtempo maakte ik een screenshot, en deelde hem in de app-groep. Want een andere belangrijke regel van de Helpdesk: wie hem vindt, mag hem hebben. En dit leek een voltreffer.

Rinze, heette hij. Een echte leukerd. Prima leeftijd (45), twee kinderen (ook prima), al jaren gescheiden (nog meer prima) en sportief (beetje prima, zolang ik er geen last van heb). Én hij was gewillig, want de date was zo gemaakt.

Samen in de sneeuw

In de wijnbar was het warm en druk en hij zat naast een lege kruk. Hij was minder aantrekkelijk dan op zijn foto’s, maar daar zag ik na twee wijn niks meer van, en na nog een paar glazen zag ik mezelf al met hem en onze kinderen kerst vieren in een hotel in de sneeuw.

We hadden het over Ibiza en zijn hardlooppassie dus de overgang naar de bevallingen van zijn ex was best een grote stap. Maar misschien had ik gewoon het bruggetje gemist.

“Het lekkere van die keizersnee was dat we in ons liefdesleven dus nooit last hebben gehad van het feit dat zij kinderen had gekregen”, sprak hij vol vuur. Ik wist niet zeker waar dit naartoe ging, maar ergens wist ik dat ik dit niet wilde horen. Nog voor ik hem een halt kon toeroepen, vroeg hij: “Hoe is dat eigenlijk bij jou? Ben jij gewóón bevallen or did you save your love channel?”

Dit was niet echt. Mijn love channel?!

Pleidooi voor de punani

“Bedoel je…”, begon ik voorzichtig, “of ik een keizersnee heb gehad?” Hij knikte onschuldig, alsof hij me net had gevraagd of ik liever chardonnay wilde in plaats van sauvignon.

Hij ging er even goed voor zitten, en vervolgde zijn pleidooi. “Kijk, het maakt namelijk echt verschil. Een vrouw die kinderen via haar love channel heeft gekregen, voelt écht anders voor een man. Ik zelf ben - uiteraard vanuit mannelijk oogpunt - een groot voorstander van de keizersnede. O, heb je trouwens zin in een bubbel? Zullen we een fles prosecco bestellen?”

Ik schudde mijn hoofd – met een mix van walging en mismoedigheid. “Morgen vroeg op”, zei ik. “En je weet: eerst nog wat bekkenbodemoefeningen.”

Deze date was over: die fles prosecco mocht ‘ie lekker in zíjn ongeschonden love channel stoppen.