‘Gatver mam, wat doe je?’ Zoon heeft zijn haar helemaal voor zijn ogen hangen en ik probeer het met m’n handen wat te fatsoeneren. ‘Tufte je nou net eerst in je handen?? Mam, ik kan niet geloven dat je serieus jouw speeksel in mijn haar smeert!?’ Ik grinnik een beetje sullig. Een echt goede verklaring heb ik niet, behalve dat het gewoon even snel moest. En gel ophalen zoveel gedoe is.
‘Eigenlijk deden we vroeger, toen jullie nog klein waren, nog veel smeriger dingen,’ zeg ik tegen zoon. ‘Niet alleen smerig voor jullie maar vooral smerig voor onszelf en de mensen om ons heen.’
‘Bespaar me de details’ mompelt oudste dochter (12) vanaf de bank.
‘Vertel vertel,’ kirt jongste dochter (7) met een gezicht vol sensatie. ‘En wie van jullie was het viest mam? Papa of jij?’ ‘Papa natuurlijk’ zeg ik beslist. Zoon kijkt bedenkelijk. Dat lijkt hem sterk.
‘Nou wat grote mensen met kleine kinderen dus allemaal doen is ...’ begin ik.
- Aan de billen van je baby sniffen of ie verschoond moet worden
- Snot uit je baby’s neus pulken of een neusgat dichthouden en het andere leegzuigen en uitspugen (ja serieus, gedaan)
- Met je nagels “berg” van het hoofd van je pasgeboren oogappeltje krabben (op de fontanel kon je alleen nooit zoveel kracht zetten, dat was jammer)
- Een speen schoonmaken in je eigen mond
- Olvarit van hun gezicht vegen of zelfs opeten
- Of… nog erger… een te volle lepel met babyvoeding eerst zelf op maat likken
- Over je heen laten kotsen en dat dan met een gelukzaligende glimlach een "mondje terug" noemen
- Je kinderen verschonen op tafels, banken en vloerkleden van vrienden
- Bed van je kind niet verschonen ’s-nachts maar zeggen: ‘doe je natte pyjama maar uit en dan ga je gewoon lekker even aan de zijkant van je bedje verder slapen’
- Kinderpoep uit een broek van een net (niet) zindelijk kind scheppen
- Die broek vol stront vervolgens "een ongelukje" noemen
- Met spuug het gezicht van je kind schoonmaken
- Het gezicht van je kind schoonlikken
- Loszittende tanden loswrikken uit een bebloede kindermond
- Kauwgom van je kind in je eigen mond stoppen als er geen prullenbak in de buurt is.
- Publiekelijk je kind op luizen checken
- Neten met je nagels uit het haar van je kind trekken
- Aan losslingerende onderbroeken ruiken of ze schoon of vies zijn
Als ik klaar ben met m’n opsomming, zit oudste met haar vingers in haar oren en roept jongste: ‘nog meer, nog meer!’ Zoon heeft nog steeds een frons, hij weet niet wat hij er van moet vinden. Hij is ruimdenkend en heeft een zwak voor zijn moeder maar er zijn grenzen. ‘En het allervieste verhaal gaat over jou!’ zeg ik trots tegen hem. ‘Ik weet niet, mam, weet je zeker dat je dit wil vertellen, ik bedoel, dit was allemaal al pittig goor.’
Gadverdamme, hoe ranzig kun je zijn?
‘Nou het ging dus zo’, begin ik toch, ‘jij was een kleine baby en ik gaf jou een schone luier en stopte jou in bedje. Daarna smeerde ik voor je grote zus, die toen een hele ondeugende peuter was …’ ik kijk even naar oudste die weliswaar haar vingers uit haar oren heeft maar met een ‘hou mij er lekker even buiten, wil je?’ duidelijk maakt dat ze geen enkele behoefte heeft om bij de conversatie betrokken te worden.
‘…ik smeerde dus daarna een boterham met pindakaas en sneed deze in stukjes. In gedachten likte ik de pindakaas, die bovenop mijn hand zat, af.’
‘En je lust helemaal geen pindakaas!!’ roept jongste er triomfantelijk doorheen, trots dat ze de clou al voor het einde te pakken heeft.
‘Eh nee,’ vervolg ik, ‘het bleek geen pindakaas.’
