De Leuke Vader op het schoolplein
15 augustus 2021 

De Leuke Vader op het schoolplein

Twee voor half negen ren ik de school in, jongste zoon meesleurend aan z’n arm. We hadden weer eens een strijd wie mocht bepalen wat hij aan moest. Hij won.

Terwijl we naar binnen rennen, hij in z’n Angry Bird T-shirt dat eigenlijk een pyjamashirt is, kijk ik omlaag naar hem. Knal. De klapdeur van de ingang botst vol tegen mijn gezicht. Zoon keihard lachen, ik als een boer met kiespijn. Achter de klapdeur kijkt een fraai hoofd me vol afschuw aan: de Leuke Vader met drie dochters waarvan 1 in de klas van zoon. Dat dan net hij toeschouwer moet zijn van dit toch wat gênante event.

Slaapkreukels

Ik ken hem van 'hoi en hallo', en van de andere moeders die altijd quasi toevallig naast hem staan op klassenborrels. Nu staat hij in vol ornaat voor me terwijl ik de slaapkreukels uit mijn gezicht zojuist in de glazen klapdeur heb gedrukt. Hij probeert een lach te onderdrukken. "Gaat 'ie?", vraagt de Leuke Vader toch wat bezorgd . Als een schaap dat net weer op z’n vier poten is gezet, knik ik dapper m’n hoofd. Tuurlijk gaat 'ie. Ik ren door met kind aan de hand, plant hem in de klas en geef hem een dikke kus die hij direct weer afveegt met z’n mouw. Hij kijkt om zich heen of iemand gezien heeft dat dit gênante wezen hem zojuist heeft afgelebberd.

Vreselijk lekkere kerel

Op de parkeerplaats ontdek ik het rugzakje nog om mijn schouder. Ik loop weer terug en daar staat de Leuke Vader. Te kletsen met wat moeders. Die zonder haast naar school zijn gekomen en stralend aan de dag zijn begonnen. Hij stapt uit het groepje en vraagt me: "dat was best een knal zeg, gaat 'ie echt?" "Ja joh, niks aan het handje", stamel ik populair. Wat een vreselijk lekkere kerel is dat toch. En dan zeg ik opeens zo maar: "wat zie je er goed uit!"

Djiesus Christ, dat zei ik toch niet werkelijk. Zal Pieter leuk vinden als z’n vrouw als een gek op het plein staat te flirten. Heeft die klap m’n gezonde verstand aangetast ofzo? Ik ken die man nauwelijks. Hij glimlacht en zegt: "Thanks. Het staat jou ook best leuk, zo’n wilde hanenkam." Ik strijk met mijn handen over mijn hoofd en ja hoor, mijn pas geknipte Chantal Jansen kapsel staat volledig rechtovereind door de statische knal tegen de deur. Ik mompel ‘dank je’ en ren naar huis.

Morgen, morgen zet ik de wekker twee uur vroeger en zie ik er tiptop uit. Zonder hanenkam en zonder kind in pyjama. I swear.

Over de schrijver
Zegt altijd dat ze niet zoveel meemaakt, maar eigenlijk overkomt haar elke dag wel weer iets. Ze is onhandig en slordig, maar ontkent dat. Het ligt meestal aan de omstandigheden. Ze bemiddelt de hele dag voor jan en alleman, kent altijd wel iemand die een broer heeft met een kennis die iets kan fixen voor je. Ze is nog niet zo lang geleden gescheiden, haar ex Pieter is een goeie vent. Als echtscheidingsadvocaat blijkt ze ook voor zichzelf best goed in scheiden. Samen met Pieter zorgt ze voor hun twee dochters (8 en 12), maar het liefst zou ze ze altijd bij zich hebben. Op de dagen dat ze zonder de kinderen is werkt ze vooral veel. In de avonden zit ze urenlang te shoppen op internet, gooit haar winkelmandje helemaal vol met kleding maar rekent nooit af omdat ze in slaap valt op de bank. Ook probeert ze haar kookkunsten te verfijnen nu ze single mom is. Dat lukt niet echt. Net zoals doordeweeks geen wijn en niet meer roken.
Reactie plaatsen

Zoek meer verhalen

Meer dan 200+ verhalen van vrouwen met een fantastisch rotleven

Gratis nieuwsbrief Geen gezeur, meer wijn

Schrijf je nu in en ontvang regelmatig nieuwe verhalen in je inbox.