‘Laat lekker huilen, is goed voor de longetjes!’ Daar zat je dan, doodmoe van de halve nacht voeden, een baby die luidkeels door de babyfoon brult en de kraamvisite die je wel even wat tips ging geven. En bij je eerste kind luister je ook nog wel eens naar dit ongevraagde advies. Advies dat vaak komt uit de hoek van de vorige generatie moeders.
Ze zijn apetrots op ons, onze moeders, tantes, schoonmoeders, buurvrouwen. We hebben gedaan wat zij vaak niet konden of mochten: we hebben een opleiding gedaan, we werken en we kunnen voor onszelf zorgen. Maarrrrrrrr, opvoedkundig kunnen we nog heel wat leren. Dat is wel duidelijk. De grootste frustratie van veel zestigers zit op twee tegenovergestelde punten:
- Kinderen krijgen te veel aandacht:‘Alle focus ligt op die kinderen tegenwoordig. Kinderen krijgen alles uitgelegd, tetteren overal doorheen, op je beurt wachten en je mond houden als grote mensen praten, is er niet meer bij. Ze krijgen geen straf maar een gesprekje, van den gekke is het!’
- Kinderen krijgen te weinig aandacht: ‘Leuk dat die moeders allemaal werken tegenwoordig, maar die kinderen lijden eronder. Zitten maar de hele dag op die kinderopvang. Je mist de mooiste momenten. Nee, vroeger zaten we gewoon lekker met de thee en een koekje klaar, dat was veel beter.’
Deze gedachten proberen ze natuurlijk voor zich te houden, want ze vinden dat ze zich er niet mee moeten bemoeien, dat het onze beurt is nu. Maar wat vinden ze dat soms moeilijk!
Deze 10 hebben we vast allemaal wel eens gehoord. Toch?
- ‘Ja, als je zo’n baby van hot naar her sleept, vraag je natuurlijk om slapeloze nachten.’
- ‘Over een paar jaar zijn je kinderen groot en dan heb je er spijt van hoor, dat je ze altijd naar de crèche hebt gebracht!’
- ‘Ik zou dat niet kunnen wat jullie doen, je kind laten opvoeden door een vreemde.’
- ‘Vroeger ging dat allemaal anders, dan legde je zo’n kind gewoon in de wieg en had je er geen omkijken meer naar. Hij probeert je gewoon uit. Kwestie van opvoeden.’
- ‘Jij hoeft toch niet te werken? HIJ verdient genoeg.’
- ‘Geef oma eens even een dikke kus! Wat is dat nou? Oma heeft jou al drie weken niet gezien!? Krijg ik nou alleen een high five?
- ‘Eet die kleine wel goed? Hij zou eigenlijk eens een weekje bij ons moeten komen.’
- ‘Ja, jullie vrouwen hebben alle kansen nu, dankzij ons, wij hadden geen keuze! We zorgden voor de kinderen en voor het mannetje, en jullie vooral voor jezelf!’
- ‘Goh wat heb je toch een druk leven, met dat werk en de kinderen. Zeg toch eens wat af, je loopt jezelf nog eens helemaal voorbij.’
- ‘Al die kinderopvang in de vakanties, da’s toch niks voor die kinderen!? Eh nee, oppassen wordt lastig lieverd. Weet je wat het is? Wij zijn nog hartstikke druk en actief, we kunnen niet zomaar een paar dagen vrijmaken he!’
