'Mam, wil jij please een briefje schrijven?’ Oudste dochter (13) ploft naast me op de bank met een smekend gezicht.
‘Waarvoor?'
‘Voor Duits. Omdat ik ziek was. Daarom kon ik dit weekend niet voor het Grammatica proefwerk leren en dat heb ik morgen. Het gaat over dat DURCH FüR OHNE gedoe.
‘Oh, is dat met de 4e naamval? Dat weet ik nog wel!' zeg ik trots. 'En dan heb je nog zo'n rijtje toch? Even denken, was dat niet MIT NACH BEI SEIT ...'
‘Ja, ja, ja, heel knap mam, maar even over dat briefje: kun je dat even NU doen? Want morgen vergeet jij dat weer of dan moeten we haasten voor school omdat jij dan weer te laat bent opgestaan. Ik weet nu al hoe dat gaat.’
‘Ja, doe nou maar rustig, ik schrijf het wel en ik leg het klaar op je tas. Kan ik trouwens niet gewoon mailen? Is briefjes meenemen niet een beetje ouderwets?'
'Maaaam, schrijf nou gewoon dat briefje.'
'Oké, oke, hoe heet je leraar?'
Met het schrijven van briefjes ben ik heel makkelijk. Dochter was dit weekend dan wel een beetje ziek, ze was niet comateus of verlamd. Dat proefwerk Duits had dus best geleerd kunnen worden. Maar ik vind: als kinderen 90 % van de tijd hun stinkende best doen op school en redelijk zijn, dan moet je ze vertrouwen en niet al te moeilijk doen als ze je hulp een keer nodig hebben.
De volgende ochtend.
‘OMG, WAT IS DIT??’ Ik hoor een dreigende toon vanuit de keuken die ik niet helemaal kan plaatsen.
‘Gewoon wat we afgesproken hadden,’ zeg ik aarzelend, ‘een briefje voor meneer Chabot dat je niet kon leren voor Duits en of je het proefwerk later mag inhalen.’
‘Mam!? Je telefoonnummer staat er op!!’
‘Ja, slim he! Dan kan die man eventueel checken of het wel klopt.’
'Dit is zó ziek awkward.'
‘Wat is awkward?’ zoon (11) komt zich er even mee bemoeien.
‘Zij ...,' dochter werpt mij een vernietigende blik toe, 'heeft haar telefoonnummer onder haar naam op het briefje voor meneer Chabot van Duits geschreven .’
‘Ze heeft wat?’ zoon stikt van het lachen. ‘Hoezo echt mam? Wil je daten met die gast ofzo?'
Dochter staart ondertussen nog steeds vol ongeloof naar het briefje terwijl zoon het ene na het andere kledingstuk uit de wasmand trekt. 'Heb jij trouwens mijn gymkleren weer gewassen? Ze zijn weg. Hoezo doe je dat steeds? En waar zijn mijn gymschoenen?’
Hitsig wezen
‘Daten??? Waar hebben jullie het over? Ik ken die man niet eens!?’
Ik probeer te bevatten hoe het precies is gekomen dat ik van een fijne behulpzame moeder plotsklaps ben veranderd in een hitsig wezen dat onschuldige leraren Duits lastig valt.
‘Dat maakt jou kennelijk niets uit,’ zegt dochter, inmiddels zwaar geïrriteerd, ‘dit briefje kan ik wel weggooien. Kan jij nou niet gewoon eens één keer normaal doen? Gewoon zoals andere moeders?’
‘Wat is er?’ jongste dochter (8) bemoeit zich er nu ook mee, 'en waar zijn de lege jampotjes die ik mee moet nemen? Mam, de juf heeft jou daar over gemaild he, iedereen heeft het al mee genomen, het is vandaag de laatste dag.'
‘Mama heeft haar telefoonnummer op het briefje van de leraar Duits gezet.’ Praat zoon zijn jongste zusje even bij. ‘En dat kan echt niet op de middelbare en nu is zij pissig.’ Voor de volledigheid wijst hij zijn oudste zus aan die met haar jas aan woedend door de kamer stampt.
Is het een prank of gewoon skyr?
‘Waarom? Als prank?’ informeert jongste in vloeiend Vloggeriaans. Sinds jongste ook in de wereld van de YouTubers is beland, en zich de bijbehorende taal heeft eigengemaakt, heeft ze haar positie in huis enorm verbeterd. Zij wel. Ik kan de hele dag naar Dylan Haegens en zijn vriendin Marit kijken die door de Gamma lopen, het helpt allemaal niets. Ik word er eerder minder dan meer cool van.
'Als het geen prank is, is het best wel skyr,' voegt jongste er nog aan toe.
‘Jongens! Kan iemand mij misschien even uitleggen waarom ik in hemelsnaam niet mijn telefoonnummer onder een briefje kan zetten? En kan iemand mij ook even vertellen wat skyr betekent? Hallo! Horen jullie wat ik zeg?'
Met z'n drieën staan ze eendrachtig over het skyre briefje gebogen dat nog steeds op tafel ligt.
‘Als ik dit inlever, zal iedereen zeggen: jouw moeder wil het met Chabot gaan doen.’ zegt dochter.
‘Ja, dit is echt ziek gênant,’ zoon gooit nog wat olie op het vuur. ‘Anders knip je het telefoonnummer er af ofzo,’ zegt hij tenslotte nog als laatste suggestie tegen zijn zus.
‘Nee,’ zucht die, ‘geen tijd meer voor, ik maak wel gewoon dat proefwerk.’
'Ja,' zegt zoon, 'snap ik, dan liever een vijf.'
