Ik heb niet zoveel met dieren.
Vroeger nog wel, maar het liep nooit goed af.
Zo had ik een kat: Pippi. Een hele lieve, zwart met een wit befje. Maar op een dag was ie verdwenen. Ik heb me nog jaren schuldig gevoeld omdat ik bang was dat ie weggelopen was omdat ik hem niet meer genoeg knuffelde.
Dan was er m'n cavia. Ooit (zo’n 8 jaar oud) won ik daar een prijs mee: het was de mooiste cavia op een of andere dierenverkiezing. Ook de enige. Het tragische einde van m'n cavia leverde me wederom een jeugdtrauma op. Toen ik m'n prijswinnaar op een zonnige dag lekker in de tuin in de schaduw in het gras had gezet, ging ik even ergens anders spelen. Toen ik terugkwam, was de zon gedraaid en lag prijswinnaar dood in z’n ren. Tranen met tuiten huilde ik.
Na 2 dagen al spijt
Ik heb ook muizen gehad. Alleen durfde ik ze zelf niet op te pakken als ze weer eens ontsnapt waren. Tot ik ze überhaupt niet meer terug kon vinden. Van m’n wandelende tak had ik na 2 dagen al spijt; wat moet je met zo’n ding? Later tijdens m'n studententijd heb ik nog eens onze huiskanarie een fatale overdosis kokoszaad gevoerd omdat het voer op was en ik dacht dat ie kokoszaad wel lekker zou vinden.
Kortom, de conclusie is duidelijk: ik en dieren zijn absoluut geen goede match.
Ingewikkelde bezoekregeling
Nu is een nichtje van me een paar jaar geleden gescheiden. Ze heeft met haar ex het co-ouderschap over hun twee kinderen. Tot zover alles prima. Maar nu had ze een nieuw liefde en een nieuwe hond. Die nieuwe liefde is inmiddels ook exit en nu breekt de strijd los over de nieuwe hond. Ze willen allebei het ‘ouderlijk gezag’ en zijn druk bezig met een bezoekregeling. Nichtje vertelde me bijna in tranen hoe zwaar de gesprekken met ex2 waren. Ik probeerde echt mee te leven. Bedacht al wat waardevolle adviezen: zolang de hond maar niet de dupe is, zijn belang staat natuurlijk voorop, en dat soort dingen. Maar ik kon het niet. Het gaat over een hond! Ik vind honden wild, nat en stinken.
En dus opperde ik voorzichtig: kun je niet gewoon een andere hond uit het nest kiezen? Eentje die precies op woefie lijkt? Dat hebben je kinderen toch niet door en dan ben je mooi van al het gedoe af.
Nee, ik en dieren zijn geen match. Ik en nichtjes ook niet echt meer...
