‘Ik trek mannen met een draagzak niet.’ Zo dat is er uit. Ik kan er niets aan doen. Ik kwam er achter toen prins Willem-Alexander in 2003 met Amalia op z’n buik rondliep. Veel vrouwen vinden het schattig, ik denk alleen maar: 'doe dat af!!'
Het heeft absoluut te maken met het type. Kijk, zo’n woest aantrekkelijke Italiaan met zwart gekruld haar tot in z’n nek en gebruind bovenlijf, mag op het strand rustig de baby in zo’n alternatieve, Afrikaanse wikkellap op z’n heup dragen. Maar de Nederlandse witte, iets te dikke man met spijkerboek of bandplooi, gaatjesschoenen en lamswollen trui mag dat dus niet.
Ergens is er iets mis gegaan met onze mannen. Zo zijn ze op woensdag vrij voor ‘papadag’. ‘Doe eens normaal!’ denk ik dan. Een man moet gewoon werken, zeker de eerste jaren. Hij vindt er helemaal niets aan; zo’n baby. Dat papadag gebeuren moet alleen maar van ons vrouwen. Zodat onze vriendinnen zien dat we reuze geëmancipeerd zijn. En dat onze mannen goed afgericht zijn. Een kersverse vader wil veel liever een ‘papa avond’ wat betekent: zonder gezeik tot 3 uur in de kroeg hangen en zonder gezeik de volgende dag in z’n nest blijven liggen.
Nee, ik heb niets met zo’n man met kinderwagen door het park. Gaat ie eerst ’s ochtends nog wat voor de zaak doen, plant ie daarna ‘een stukje quality time’ met kleine Mees. Mobiel uit. Overbezorgd natuurlijk, want eerste kind (bij meerdere kinderen verdwijnt die papadag altijd vanzelf). En dan ligt zo’n lamswollentrui languit in de ballenbak in de gaten te houden dat niemand kleine Mees een duwtje geeft. 'He, he: dat doen we hier niet hè!, zeg maar even sorry tegen Meesje, ja en een kusje erbij, heel goed.' Braakneigingen.
Sommigen ouwehoeren die eerste jaren ook nog eens mee met al die consultatiebureauachtige instanties. Zeggen zonder gêne op een verjaardag: 'ja want de lactatie deskundige zei ‘t ook hoor: Pien heeft gedaan wat ze kon met die tepelhoedjes maar de stuwing was gewoon te erg'.
Wat is er gebeurd met de echte vent? Die geen zin had in de bevalling, full time werkte, het vlees op zondag sneed, de bullebak was voor de kinderen, na een scheiding alleen nog in het weekend z’n kinderen zag, de naam van de school nauwelijks kende en tegen de juf zei: ‘ja pak ‘m maar goed aan!’ In plaats van: ‘Mees is cognitief enorm vooruit, wat ons betreft kan ie wel wat eerder naar groep drie.’
En dan vragen mannen zich ook nog af, hoe het komt dat die uitgemoederde dertigers massaal aan de swier gaan met hun collega’s. Wat denk je? Ze zit op haar werk met op haar netvlies het laatste beeld van hem: druk in de weer om de haren van dochter Floor symmetrisch in te vlechten. Ja, dan smeek je er toch om?
Mannen moeten weer gewoon kerels zijn. Dan zijn wij weer gewoon prinses. We blijven overigens wel werken natuurlijk. Juist nu we financieel onafhankelijk zijn, moet de man z’n toegevoegde waarde wat beter duidelijk maken. En die zit 'm niet in de papadag. Vrouwen willen bemind en veroverd worden. We willen aandacht en heel veel cadeaus en lieve smsjes. En op de tafel gelegd en…. Nou ja, m’n punt is wel duidelijk denk ik.
