‘Hallooooo!’ Het is onze tweede vakantiedag en de serene rust in ons appartement wordt ruw verstoord door gebonk op de deur en geroep van kinderen. Het blijken de kersverse vakantievriendinnen van jongste (8) te zijn. Allemaal al aangekleed en met fris gekamde haartjes. Het is kwart over acht 's ochtends. Ik ben onder de indruk.
‘Het is vakantie hè jongens,’ zeg ik. ‘Moeten jullie niet uitslapen? Wij eigenlijk wel namelijk.’ Ik probeer er op mijn allerliefst bij te glimlachen zodat het niet zo agressief klinkt als ik het bedoel. Ondertussen heeft jongste zich in een indrukwekkend tempo aangekleed en rent met een hoofd vol klitten achter de kinderposse aan.
Ik wandel terug naar mijn bed en hoor piepjes uit de slaapkamer van oudste (13) komen. ‘Ben jij ook al wakker?’ vraag ik verbaasd terwijl ik m’n hoofd om de hoek steek.
‘Ik check alleen m’n likes op Insta. Beter laat je me even met rust.’ Ik trek de deur dicht en check de kamer van zoon (11). Die ligt gelukkig gewoon nog in coma.
Een uitje naar de Spar
Om elf uur is iedereen wakker en aangekleed. We gaan naar de supermarkt en jongste heeft zich voor deze gelegenheid in een roze rokje van tule gestoken met grijs effen T-shirt en bijpassend hoedje. Ze is hierbij niet over een nacht ijs gegaan want het is haar derde setje. De eerste twee vond ze bij nader inzien niet zo geschikt voor het supermarkt uitje waar ze kennelijk hoge verwachtingen van heeft.
‘Kunnen we nou eindelijk gaan?’ zegt zoon met een diepe zucht. Hij staat al tien minuten met mij bij de voordeur. Het wachten is op oudste die is nog iets kunstigs met een wimpertang aan het doen is.
Snoep safari
In de lokale Spar duwt zoon de kar en vraagt mij hoe lang we hier precies gaan blijven. ‘Tot we alle boodschappen hebben,’ zeg ik. Met dat antwoord kan hij wel wat. ‘Oké,’ zegt ie pragmatisch, ‘vertel me wat ik moet pakken.’
Terwijl we samen het lijstje afwerken, rent jongste door de winkel met twee Spaanse meisjes die ik niet ken maar die ze wel haar "nieuwe bff's" noemt. Oudste dochter is met een eigen mandje op een voor mij onduidelijke missie. Het heeft in ieder geval niets met de familie boodschappen te maken. 'Wat doet ze?' vraag ik zoon. 'Op snoep safari,' zegt hij. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Als we haar bij het tweede gangpad tegenkomen, zie ik dat haar mandje inderdaad al goed gevuld is en vrijwel uitsluitend met Oreo varianten en verschillende kleuren chocola. 'Eh ... wie gaat dit precies allemaal betalen en wie gaat dit daarna opeten?' vraag ik geïnteresseerd. Het blijkt om een en dezelfde persoon te gaan. Zijzelf.
‘Maar,’ zegt ze geruststellend, ‘ik eet het niet allemaal hier op. Het meeste neem ik mee naar Nederland en deel ik met jullie. Dit is alleen voor m’n verhaal op Snapchat. Ik doe een experiment met foodies.’ En weg is ze. Zoon trekt een die-spoort-niet-gezicht naar mij. Ik haal m'n schouders op.
Check mijn foodvlog! #foodporn
Terug in het appartement gooien jongste en oudste al het snoep op bed. Op het nachtkastje staat de telefoon van oudste in filmpositie en terwijl ze de ene verpakking na de andere openrukken en een hapje nemen gillen ze in de camera 'Oh my God! Dit moet je gewoon proberen, het is zo weird en awesome. Het smaakt een beetje zuur en ook wel echt pittig en ...'
Dan ziet jongste mij vragend in de deuropening staan en fluistert: 'we nemen een foodvlog op. Met snoep experimenten. Doe die deur maar even dicht mam.' Een moeder op de achtergrond in je foodvlog zal inderdaad wel niet zo cool zijn.
Waar zijn de Oreo's???
Zoon zit op het balkon een boek te lezen. Ik ga er naast zitten. 'Ik denk dat jij dit ook wel leuk vindt mam,' zegt hij. 'Dit boek gaat over de tweede wereldoorlog en over drie jongens van vijftien die ...'
'WAAR ZIJN DIE OREO'S MET CHOCOLA ER OVERHEEN?' Oudste komt het balkon opgestormd alsof er brand is. 'ZEG NOU, ZEG NOU, ik zit midden in een opname!'
'Geen idee,' zegt zoon geïrriteerd. 'En ik was mama wat aan het vertellen en je schreeuwt er gewoon doorheen.'
'Whatever,' zegt ze terug en net als ik wil ingrijpen, ziet ze wat ze zoekt. Ze grist het van tafel en loopt weer weg.
Ik wil naar het strand. Ik wil sowieso niet naar het strand.
'Weet je wat ik het fijne van vakantie vindt, mam?' begint zoon dan. 'Je hoeft eigenlijk helemaal niets. Geen voetbaltraining, geen speelafspraken, geen tandarts, niks. Je kunt lekker een beetje kletsen en lezen en ...'
'Mam, check ons vlog! Check nou even!' Jongste en oudste rennen het balkon op en houden het schermpje voor mijn neus.
'Wat gaan we vanmiddag doen?' zegt oudste als het filmpje bekeken is. 'We gaan toch niet weer niks doen he? We hebben gister ook al niets gedaan. We zouden toch een auto huren? Dat had jij gezegd, je had het beloofd. En ik wil nog naar Ibiza stad want daar is Gigi Hadid ook.'
'Nee, ik wil hier blijven!' gilt jongste er doorheen. 'Kunnen we naar het strand? Aniek en Isa en Jane zijn ook naar het strand. Ik hoef geen lunch. Kunnen we nú naar het strand?'
'We gaan eerst lunchen,' sus ik.
'Lunchen?' gilt oudste vanuit de keuken naar buiten. 'Mag ik dan tosti's maken met de koekenpan? Ah mam, please please? Ik beloof dat ik alles opruim.' Nog voor ik antwoord heb gegeven, rent jongste voorbij. 'Ik ben alvast in de speeltuin en ik heb al geluncht.' Als bewijs houdt ze een stuk droog stokbrood omhoog.
Ik kijk opzij naar zoon die alweer verdiept is in zijn boek. 'Wat wil jij eigenlijk? Wil jij vanmiddag ook naar het strand of wil je een auto huren?' vraag ik.
'Wat ik wil dat kan niet zolang ik met vrouwen op vakantie ben, mam. Ik wil gewoon rust. Verder niets.'
