‘Facebook is iets voor bejaarden’, verkondigt dochter (11).
En inderdaad brengt zij haar tijd door op Snapchat, What’s app en Instagram. Ooit heb ik de afspraak met haar gemaakt dat ze op social media actief mag zijn, op voorwaarde dat ik haar mag volgen en dat we af en toe (1x in de twee maanden of zoiets) haar volgers onder de loop nemen. De dubieuze figuren die toch door haar selectie glippen, verwijderen we dan. Dat werkt op zich prima.
Alleen was dat wat makkelijker voor me toen Facebook nog ‘hot’ was. Ik ben uit. En oud. Dat is wel duidelijk.
Dochter heeft volgens afspraak, keurig een account op Snapchat voor me gemaakt. Ik heb geen idee wat ik ermee moet. Ik weet wel dat een vriendin ooit eens vertelde dat snapchat vooral gebruikt werd om expliciete kiekjes te versturen. Dochter stelt me gerust: ‘snapchat gebruik ik alleen om foto’s die niet iedereen hoeft te zien, naar vriendinnen te sturen’. Huh? Foto’s die niet iedereen hoeft te zien? ‘Wat zijn dat dan voor foto’s’, vraag ik. ‘Enne, je weet toch wel, dat op Internet ALLES bewaard wordt’. ‘Maaaaam, doe niet zo moeilijk, het zijn gewoon selfies, niets bijzonders’.
Instagram snap ik gelukkig wel. Dat draait ook om foto’s. Maar toen ik de teksten onder de foto’s van dochter en vriendinnen las, raakte ik opnieuw het spoor bijster:
Dochter: Hgh
Vriendin: Gmj
Dochter: Og
Vriendin: Mz
Dochter: Ty
Vriendin: Yolo
Ik moest de vertaling even vragen. Het bleek onschuldig: Hoe gaat het? Goed met jou? Ook goed. Mooi zo. To You. You only live once. Ja, legt dochter uit en daarna begint dan het echte gesprek eigenlijk pas.
Onder alle foto’s die dochter plaatst krijgt ze lyrische, ja bijna hysterische reacties van vriendinnen:
‘Wat ben je toch mooi’
‘Beauty!!!!!!’
‘Oooh stop met mooi zijn’
Ik moet stiekem het meest lachen om de openlijke liefdes/vriendschapsverklaringen die ze continu uitwisselt met haar vriendinnen: Lysm (love you so much). Je bent me alles. M’n BFF (best friend forever). Ik ken je al vanaf groep 1 en wjnmk (wil je nooit meer kwijt). Waarop dochter dan steevast antwoordt met lyt (love you too).
Een nieuwe wereld. En toch…. als ik ze samen zie; dochter en vriendinnen, gaan ze precies hetzelfde met elkaar om dan ik vroeger met vriendinnen. Blijkbaar is vooral de taal onderling veranderd.
Ik was wel benieuwd: ‘je kunt toch maar één BFF hebben vraag ik? Dochter zucht: dat was misschien in de jaren 80 zo. Nu betekent het Best Friend Forever nu, op dit moment. ‘Oooooh dus een BFFN’, zeg ik. Dochter kijkt me ontstemd aan: je gaat toch niet na je 40ste nog een beetje hip doen he.
‘Pfff, ik denk dat ik nog maar even wat berichtjes ga liken op Facebook….’
