Pitty naar kostschool en ander jeugdsentiment

Door: Caro (44)‘Wilt jelui ook cola?’ roept oudste dochter (14) uit de keuken. ‘En moeder,’ ze steekt haar hoofd om de hoek, ‘ik zou er ook wel een lekkertje bij bliefen.’  Zoon (13) houdt even op met gamen en kijkt naar jongste zus (9) die op haar beurt naar mij kijkt. ‘Wat heeft die nou weer?’ informeert hij. Een tijdje geleden ontdekte oudste mijn jeugdboekencollectie op zolder. 'Mag je wel lezen,' zei ik royaal. ‘Mwah, ik kijk nog wel,' antwoordde ze ondankbaar. 'Sorry dat ik het zeg mam, misschien dat dit leuk was in jouw Koude Oorlog & cassettebandjestijd, maar dit gaan kinderen in de nu-tijd echt niet meer lezen.’ Wat is het verschil tussen een 'poets' en een 'prank'? Ondertussen is ze niet meer weg te slaan bij de stoffige stapel met de Olijke Tweeling, Joop ter Heul en alle delen van Pitty naar kostschool. Precies zoals ik hoopte toen ik ze vijfentwintig jaar geleden besloot te bewaren. Vooral het taalgebruik fascineert haar mateloos. ‘Mam wat is het verschil tussen een poets en een prank?’ vroeg ze gisteren. ‘Kijk Pitty wil iets uithalen bij die Franse docent, omdat die haar wat geflikt heeft. En nu gaat die vriendin Elles, die bitch weet je wel, alles verknallen. Maar anyways, ze noemt dat dus een “poets” is dat hetzelfde als een prank?’ ‘Eh ja,’ zeg ik aarzelend. Ik moet even wennen. Dat de vriendin van Pitty, die samen met Betsy altijd enorme haast maakten om hun valies voor het nieuwe jaar in te pakken en dan bij vader in de auto stapten om weer een nieuw avontuur op Malory Towers te starten, nu een bitch wordt genoemd. 'Laten we lekker gezellig lezen over Jet' Jongste dochter is aangestoken en wil nu ook oude boeken lezen. ‘Zullen we deze samen lezen mam?’ vraagt ze terwijl ze naast me komt zitten met Schoolidyllen van Top Naeff in haar handen. Ik denk aan Jet en haar vriendinnengroep met Noes, die soms een onhebbelijk humeur kon hebben, Jeanne met haar onberispelijk voorkomen en eeuwige vlijt en dan natuurlijk Lien die de branie van Jet soms niet uit kon staan. ‘Beter lees je dat even niet!!’ bemoeit oudste zich ermee terwijl ze mij met draaiende ogen naderend onheil duidelijk probeert te maken. ‘Beter lees je wat anders voor. Of ben je soms vergeten wat er met Jet gebeurt? Nadat ze eerst al wees is en door die strenge oom en tante wordt opgevoed...’ Haar ogen priemen naar de mijne. ‘Oooh ja,’ zeg ik. Ik weet het al weer. Fijn dat oudste me hier even subtiel voor behoed. Jongste is nogal gevoelig dus die zou de vreselijke terminale ziekte van de hoofdpersoon waarschijnlijk niet helemaal verwachten en zeker niet het einde. ‘De hoofdpersoon heet Jet en ze gaat dood,’ deelt oudste dan alsnog plompverloren mede. ‘Oh’ doet jongste beteuterd. De olijke tweeling heeft het niet zo op roodharigen Dan de olijke tweeling maar. Het begint vrolijk als Ellis en Thelma Bongers gaan logeren bij oom Bob en tante Suus. Op school lijkt de meester een beetje op een geit en nadat de stoute tweeling dat er uitgeflapt heeft krijgen ze strafregels. Niet zo leuk van de meester natuurlijk, waarop de tweeling dan ook besluit niet alleen de dochter van de meester, die rood haar heeft en sproeten, te pesten maar ook een ander kind, in een rolstoel dat het voor het rode slachtoffer durfde op te nemen. Dat kind donderen ze met rolstoel en al tegen een stoeprand. Ze eindigt met een hoofd vol bloed en pleisters. ‘Niet heel aardig van de olijke tweeling,’ stelt dochter vast. ‘Nee, niet heel sympathiek,’ beaam ik. Maar gelukkig, de tweeling komt tot inzicht. Ze bleken heimwee te hebben en ‘dan doe je rare dingen’. ‘Daarom heet het ook “De Olijke Tweeling maakt het te bont” snap je?’ legt jongste uit. ‘Mag ik zelf nog even een stukje in jouw oude boeken lezen?’ vraagt jongste voor het slapengaan. ‘Tuurlijk,’ zeg ik. ‘Maar doe dan maar niet die zielige over dat dode meisje, anders slaap je niet.’ Dochter knikt instemmend en neemt ‘Het Kleine Huis op de Prairie’ mee. Doornroosje maar dan anders #metoo De volgende ochtend komt ze wat witjes beneden. ‘Heb je wel goed geslapen?’ vraag ik. Bang dat ze misschien toch van gehandicapte roodharige kinderen heeft gedroomd die ‘naar wicht’ worden genoemd en tegen stoepranden gegooid. Dat blijkt niet het geval. 'Ik wilde dat boek met die huifkar er op lezen maar toen zag ik sprookjes van Grimm.' ‘Ja en toen?’ vraag ik. Ik snap het probleem niet. ‘In jouw boeken gaan de sprookjes heel anders,' zegt ze met ene verschrikt hoofd. 'De stiefzussen van Assepoester snijden hun eigen tenen en stukken hak af om het glazen muiltje te passen. En de prins in Doornroosje komt bij haar langs als ze slaapt en ze wordt niet wakker. Pas als ze aan het bevallen is van een tweeling, wordt ze wakker.’ Ik staar haar met open mond aan. ‘En de prins was ook al getrouwd met iemand anders.’ ‘Klopt,’ zegt oudste dan terwijl ze het brood in de rooster doet. ‘Doornroosje wordt in die versie van mama geraped door de prins. Best wel ziek. Jij kunt beter voorlopig alleen die kostschool serie van Pitty lezen. Dat is zonder geweld en de dood. Wilt jelui nog cornflakes?’