Eindelijk vakantie
Na een jaar veel te hard werken was ik moe. En dus had ik ongelooflijk veel zin in vakantie. Ik zag mezelf helemaal zitten op een tropisch eiland met een cocktail of wijntje in de hand eindeloos boeken lezen. Natuurlijk gewoon in bikini met gebruind, strak lichaam, want ondanks de vakantie ging ik natuurlijk wel gewoon elke dag baantjes zwemmen. Om daarna lekker even een dutje te doen in de zon.
En het gekke is, dit gebeurt me ieder jaar weer. Ik verheug me zo op de vakantie dat ik soort van vergeet dat ik ook nog een man en drie kinderen heb die meegaan op reis.
In de praktijk
En in plaats van lekker relaxed op de ligstoel gaat het in de praktijk als volgt. Kind 1: ‘Maaaam weet jij waar mijn zwembroek is?’ Ik: ‘Nee schat, die heb je toch echt zelf uitgedaan gisteren’. ‘Ja maar, ik kan hem niet vinden, kun je even helpen zoeken’. Ik: ‘Nee. Ik lig net even te lezen, eerst even zelf proberen’.
Kind 2: ‘Mam, heb je zin om met me te beachballen. Ik: ‘Ja straks’. ‘Ja hallo, straks hoeft het niet meer, ik heb nu zin!’ Ik: (omdat ik al minder met de oudste doe) ‘okay, eventjes dan’. Net terug op de stoel na al die activiteit begint Kind 3: (kleuter) ‘ik vind het niet eerlijk. Je doet altijd wel wat met hun en niet met mij. Ik wil met jou een potje pesten’. Ik: ‘Luister, ik ga nu eerst een half uur lezen en daarna met jou een potje pesten.’ Kind 3, mokkend: ‘Okay, maar een half uur duurt veel te lang’.
Twee minuten later: ‘Maaam hoeveel minuten zijn er al voorbij?’ gevolgd door kind 2: ‘Maaaam ik kan m’n zwembroek echt niet vinden, papa ook niet, kun jij toch even komen…..’
En als dan ook man nog aanloopt en zegt: 'We gaan vandaag toch niet de hele dag in de zon liggen niksen? We gaan ook wat doen straks, wat dacht je van een tempel bekijken..' kan ik wel gillen.
Kortom: sinds ik kinderen heb, zijn m’n vakanties op z’n zachts gezegd anders. Las ik vroeger minstens vijf boeken, nu is het al een reuze succes als ik 1 boek red…
Verantwoorde oplossing
Maar in het kader van: ik ben moe, en heb ook m’n rust nodig, vond ik een enorm verantwoorde oplossing: Ik vroeg m’n kinderen om advies. Ik zei: 'jongens, ik heb een probleem. Dit jaar wil ik heel graag op z’n minst 2 boeken lezen. En daarvoor heb ik wat tijd voor mezelf nodig. Hoe kan ik dat het beste organiseren vinden jullie?' De middelste begon nog met: ‘je kunt toch ’s nachts lezen als wij slapen’. Maar de andere twee dachten serieus met me mee. 'Misschien moet je wat vaker ‘nee’ zeggen tegen ons' zei de oudste. 'Net als papa. Je bent gewoon niet streng genoeg'. Andere twee knikten instemmend. Oef. Iets om over na te denken…. Aan m’n jongste vroeg ik verder: 'hoe doet jouw juf dat dan als ze even niet gestoord wil worden?' 'Nou' zei dochter: 'juf heeft een soort stoplicht. Als het op rood staat, mag je haar niet storen'.
Ik zag het licht.
‘Okay: jongens het gaat deze vakantie als volgt’ zei ik: ‘als mama lekker met een boek of wijntje in de stoel ligt, weet je dat het stoplicht op rood staat en mag je me niet storen. Drink ik niets of cola-light en lig ik zonder boek, dan ben ik wel in voor een activiteitje. En luister goed,' vervolgde ik: 'Ieder die deze regel overtreedt, moet 10 minuten m’n nek masseren’. Geheel volgens instructie, klonk ik heel streng.
Mijn boekscore sprong omhoog dit jaar.
Nu alleen nog een effectief stoplicht voor man bedenken…..
