Ben nu 2 jaar donateur van de sportschool. Om de drie maanden kom ik even kijken wat er met m’n donaties gedaan wordt, neem ik deel aan een lesje waarna ik een week niet kan lopen. En dan weet ik weer dat het niet goed kan zijn voor een mens. Dat sporten. Iedereen doet tegenwoordig Evy Gruyaert (moest ik even googlen, noem haar zelf altijd ‘Effie de Belg’). Maar die zegt in m’n koptelefoon “ik ben fier op u” terwijl ik aan het wandelen ben, in plaats van rennen. Het ergst van de sportschool vind ik het einde van de lesjes. Ik raak namelijk van slag van de cooling down. Dat moeten meer vrouwen hebben.
Zo’n les gaat zo: je springt wat op neer (prima op zich), dan komen die f*cking buikspieroefeningen, doe ik niet aan mee als de meester niet kijkt (dan hoor ik Anna in m’n hoofd: “Jezus Caro, je gaat toch voor jezelf naar zo’n lesje? Waarom smokkel je dan in hemelsnaam zo infantiel?” jaaahaa). Het spektakel eindigt steevast in de cooling down. En wat doen die sportjuffen en meesters dan? Alle hippe vlotte opzwepende en vrolijk makende muziek wordt weggedraaid: tijd voor depressie. Dus ik strek m’n benen dan op ‘Let her go’ van Pessenger (“Only know you love her when you let her go”) of ‘All Good Things Come to an end’ van Furtado of ‘Try’ van P!nk.
Sorry hoor, maar er is altijd wel iemand gedumpt in zo’n zaal, toch? Die gaat dan dus emotioneel helemaal stuk in zo’n cooling down?? Hoezo houdt niemand daar rekening mee? Misschien moet ik hier iets meedoen, een petitie ofzo.
