Pas zocht ik voor de jongste van 5 een leuk 'Dora filmpje' op Youtube. Ondertussen deed ik even snel de was. Bij het verlaten van de kamer hoorde ik nog dat irritante: ‘Swieber niet stelen!’ maar toen ik terugkwam hoorde ik diezelfde Swieber zeggen: ‘Bend over Dora, I’m gonna fuck you in the ass’. Gelukkig kan dochter geen Engels en keek ze onverstoorbaar braaf naar het beeld. Op internet & YouTube staan dus miljoenen van dit soort amateuristisch nagesynchroniseerde porno tekenfilmpjes.
Toen ik niet lang daarna m’n zoon tegen Dora-dochtertje hoorde zeggen: ‘als zo de mummies Captain Jack Sparrow aanvallen met messen, moet jij even je ogen dichtdoen’ wist ik dat er iets moest veranderen aan hun internet kijkgedrag. Dus introduceerde ik drie nieuwe regels:
- Films kijken gaat via de leeftijdscodering. Pirates of the Carribean is niet 5 + en dus verboden voor jongste.
- Je mag niet zonder overleg doorklikken op YouTube naar andere filmpjes
- Je moet je verstand gebruiken bij het zoeken naar filmpjes op YouTube. Seks en geweld mag niet (en mama controleert via de geschiedenis van de Ipad of je je hier aan houdt)
Zo, ik was me toch dik content met mezelf en m’n nieuwe regels. Op een avond sprak ik met wat bevriende ouders over dit onderwerp en vertelde ik vol trots m’n fantastische regels. ‘En jij denkt dat ze zich daar aan houden?’ Ik knikte, tuurlijk. Ik had de geschiedenis van de iPad al een paar keer gecheckt en niets raars gevonden. Een van de vaders riep m’n oudste (10) er even bij.
Hij: ‘Kijk jij wel eens op YouTube?’
‘Ja tuurlijk duh’ antwoorde dochter, keurig netjes opgevoed.
Hij: ‘En wat kijk je dan? Meidenfilmpjes?’
Zij: ‘Nee vooral zelfmoordfilmpjes’
Hij: ‘Je moeder vertelt trots dat jullie regels hebben over doorklikken en zo en dat die heel goed werken’
Zij: ‘Door mama’s regels heb ik wel meer werk ja. Ik moet nu steeds de titel van de suggesties onthouden, want ik mag niet doorklikken. Dus typ ik ze zelf maar in op het zoekscherm.'
Hij: ‘Je mag toch ook geen geweldtitels intoetsen, dat controleert ze toch af en toe?’ (‘ze’ zat er gewoon bij maar dat scheen niemand te deren)
Zij: ‘Ja dat is ook veel werk, ik wis nu steeds de hele zoekgeschiedenis
Goed. Als er nog mensen zijn die opvoedkundige tips van me nodig hebben? Ik schud ze zo uit de mouw hoor….
