'Kijk mam: een zwarte piet' zei dochter (4) laatst in de tram toen een donkere man tegenover ons kwam zitten. Ik voelde me toch wat opgelaten. De man moest lachen en vroeg: 'heb je er zin in dat Sinterklaas straks weer komt?' 'Ja!!!' Zei dochter, 'dan krijg ik allemaal kadootjes'. 'Leuk, geniet er maar van' zei de man.
Ik trok m'n stoute schoenen aan. Hij reageerde zo aardig en ik was zo nieuwsgierig.
'Vindt u dat niet vervelend dat m'n dochter u zwarte piet noemt?' 'Natuurlijk niet', zei de man. 'Zij bedoelt er toch helemaal niets mee'. Hij heeft gelijk.
Zoon (8) zit op voetbal op een gemengde club. Dat vinden wij, vader en moeder leuk en goed. Hij staat met Russische, Turkse, Marokkaanse, Afrikaanse en Nederlandse jongens op het veld. 'Leuk toch', zegt man tegen zoon 'dat je in zo'n gemengd team zit'. 'Gemengd??' Vraagt zoon. 'Hoezo? Er zitten toch geen meisjes in'. 'Nee', legt man uit, 'maar met allemaal nationaliteiten'. Zoon kijkt met grote ogen terug. Waar heb je het over? Hij heeft geen idee, hij kijkt helemaal niet naar kleur; hij heeft gewoon een team met leuke jongens.
En zo gaat dat dus. Kinderfeesten worden overgenomen door volwassenen en opeens zit er een lading op.
En in plaats van dat er steeds meer kinderen op weerbaarheidstraining worden gestuurd, zouden we er eens wat volwassenen heen moeten sturen. Al die intens gekwetste mensen: zowel de types die zich zwaar gediscrimineerd voelen door dit kinderfeest, als de mensen die zich zwaar gekwetst voelen door een paar blauwe en rode pieten als diepgaande inbreuk op de traditie.
Mijn tip: vraag eens een paar (jonge) kinderen om dit samen op te lossen. En spreek dan van te voren af: dat je je neerlegt bij de uitslag. Een soort rijdende kinderrechter dus. Wedden dat je er zo uit bent!
