‘Ik vind je echt heel leuk, maar ik ben nu nogal druk met wat dingetjes. Werk enzo. Ik kan je dus eigenlijk bijna nooit zien. Daarom is het misschien beter dat wij…’ Het duurde even tot het tot me doordrong dat ik serieus gedumpt werd. Gedumpt! Nou weet ik inmiddels dat je al blij mag zijn met zo'n live toelichting. Vriendin van mij was na drie maanden daten gewoon ‘afgesmst’. Maar goed, ik vond deze toch wel nieuwe ervaring, zeer lastig te verkroppen.
Volgens vriendin werkt het zo: het deukt eerst in je zelfvertrouwen (‘hoezo vindt iemand mij niet meer leuk?’). Vervolgens gaat je inwendige twijfelmachine aan (‘misschien had ik niet EN over m’n Bublicious verslaving EN over m’n voorliefde voor country muziek moeten vertellen…’) . Maar daarna maakt het vooral woedend (‘De eikel! Hij mag in z’n handjes knijpen dat zo’n fantastisch iemand als ik hem überhaupt zag staan!?’).
Omdat bij mij de treurige zelfdestructieve jammerfase wat lang duurde en ik meer zin had in die woedende periode, besloot ik op dag twee mezelf een handje te helpen door een lijstje te maken. Een lijstje met de titel: ‘Ik mis niks aan die kerel want…’ en dan volgden 28 slechte eigenschappen. Nou ja eigenschappen…om mezelf een hart onder de riem te steken, leek het me van belang om echt alles wat ik kon verzinnen op te schrijven. De eerste punten waren dan ook:
- Hij maakt rare kreungeluiden tijdens de seks
- Hij smakt als een dolle hond
- Hij heeft inhammen en een eierhoofd
- Hij heeft een bipolaire stoornis en is een narcist
- Hij houdt van voetbal en praat er ook nog over
- Hij lijkt op m'n vader
- Hij was niet enthousiast genoeg over m'n 'ooit trouwen in Las Vegas idee'
- Hij is totaal niet romantisch dus je zou weer niks gekregen hebben op Valentijnsdag
- Hij ruikt naar lavendel
- Z'n bed werd te weinig verschoond en rook naar muffe haring
Omdat m’n printer het thuis niet deed, printte ik het lijstje wel even op m’n werk. Ik wilde het bij me dragen zodat ik het, in geval van nood (bij de neiging nog een app-je te sturen, of bij opkomende zieligheidsaanval) even kon inkijken. Ik heb een printer op m’n kamer dus privacy was geen probleem.
Maar nadat ik op ‘printen’ had geclickt, bleef m’n printer stil. Doodstil. Het klamme zweet brak me uit.: ‘Waar was die lijst?? OMG Waar lag die knetterend gênante lijst!!!’ Na tien minuten als een panische door het pand te hebben gerend, had ik nog niets gevonden. Laatste mogelijkheid was de printer bij HR: ook leeg. ‘
Zoek je deze?’ een voor mij onbekend figuur stond grijnzend met m’n printje te zwaaien. ‘Ja bedankt’ zei ik en griste het document uit z’n handen. ‘Is van een wanhopige vriendin’ probeerde ik nog. Hij grijnsde nog harder en ik wist: hij gaat dit verhaal aan iedereen vertellen. Misschien staat er zelfs al een kopie op intranet. De general manager heeft ook enorme inhammen, die trekt punt 3 zeker weten heel slecht. De rest van de mannelijke collega’s zal zichzelf waarschijnlijk alleen in punt 5 herkennen, wegens gebrek aan zelfreflectie. Help. Ik heb wijn nodig, veel wijn. En een intermediair. Voor een nieuwe interimklus.
Lees ook: De man met Eisen
