Ik heb al twee maanden pijn in m’n rechterschouder, nek, arm en hand. Echt heel irritant. Dus had ik deze week maar even een afspraak gemaakt met een fysiotherapeut. De fysiotherapeut bleek een jongetje van in de twintig. Dat is een hele zorgelijke ontwikkeling die ik de laatste tijd meer bespeur: artsen en andere mensen waar je in medische zin van afhankelijk bent, zijn tegenwoordig vaak van een leeftijd waarvan je denkt: ‘weet je moeder wel dat jij hier helemaal alleen rondloopt met een witte jas aan?’
Maar goed dat terzijde. Fysioboy leek te weten wat hij deed en ging de gebruikelijk zaken langs:
- ‘Zit u veel achter een computer of laptop?’ (‘best wel eigenlijk’)
- ‘Tennist u?’ (‘nee joh ha ha ha’)
- ‘Andere sporten?’ (‘Ja een keer per twee maanden doe ik Bodypump. Is dat de oorzaak? Dan stop ik daar direct mee hoor!’)
- ‘Draagt u een baby op uw rechterarm’ (‘niet dat ik weet…’)
Na nog een hele rits van dit soort vragen, gingen we acrobatiek doen met m’n arm: eerst moest ik grote cirkels maken linksom en rechtsom. Daarna soort van kickbox bewegingen waarbij ik de fysio bijna z’n tanden uit z’n mond sloeg. ‘Nee dat was het allemaal niet,’ volgens fysioboy die inmiddels op een veilige afstand stond. Of ik dan veel schreef misschien en daarbij m’n pen erg verkrampt vasthield? Het kwam echt vanaf m’n hand. Maar dat ene boodschappenlijstje dat ik wekelijks maak, kon ‘t ook niet zijn.
‘Tja’ zei de fysioboy, ‘wat ik de laatste tijd ook veel zie is een soort ‘app-arm’. Vooral bij jonge mensen die de hele dag zitten te appen. Maar dat is bij u natuurlijk niet het geval.’ Bij deze woorden keek fysioboy me aan met de meewarige blik waarmee je een bejaarde aankijkt aan wie je een nieuwe rage uitlegt die zij zelf helaas nooit meer zal beleven. ‘Daarbij,’ vervolgde fysioboy ‘is het in uw geval meer een pijn die veroorzaakt wordt door korte bewegingen met de vingers. Doet u misschien wel eens spelletjes op uw telefoon?’
Ik voelde hoe ik het plotseling warm kreeg. Korte bewegingen? Korte veegbewegingen? Korte veegbewegingen naar links? OMG, ik heb een Tinderarm!! Ik heb serieus een ‘dating blessure’! Ik wilde razendsnel weg, weg van fysioboy voordat deze zeer gênante oorzaak uitkwam. ‘Eh ja’ zei ik, ‘dat klopt. Ik doe veel Sudoku! Nou bedankt hoor, dan is het opgelost, fijn! Ik houd er direct mee op, dag hoor, tot ziens, nee ik vind de uitgang wel!’
En nu moet ik dus echt serieus afscheid nemen van m’n speeltje. Ik nam het me al eerder voor maar deed het toch niet. Nu moet die app van m’n telefoon, voor ik straks met een Tinderarm in een Tindermitella rondloop en met Tinderverlof thuis zit. Of gedwongen opgenomen moet worden in een Tinderkliniek. Het ziet er heel slecht voor me uit, dat staat vast.
Lees ook: Liefdesverdriet
