9 x jeugdsentiment voor pubers uit de jaren tachtig en negentig

Soms denk je dat er niets veranderd is als je naar je pubers kijkt, tot je even gaat bladeren in je oude fotoalbums en je realiseert dat er toch wel wat dingetjes anders zijn. Zoals dat je bladert in een fotoalbum, om alvast maar eens één ding te noemen maar ook dat ouders rookten in de auto, je koffie maakte met een filter, niemand cappuccino dronk of avocado kende, je bloemkool at met een papje, postzegels op je brieven plakte, een stereotoren op je kamer had, met een draaitelefoon belde en dan vroeg aan degene die opname of je je vriendin kon spreken en naar testbeeld staarde als "er niets meer op was". En toch waren we reuze gelukkig. Dus kom, mijmer maar even lekker met ons mee met de 80s en de 90s.

#1 Wat is er op vanavond op TV?

Op dinsdag viel de VARA-gids bij ons op de mat en dan kon m'n favoriete weekactiviteit beginnen: omcirkelen van leuke programma's. Ieder gezinslid moest cirkelen in verschillende kleuren zodat er geen verwarring kon ontstaan wie er allemaal naar Flying Doctors wilde kijken op zondagavond. Dat was in sommige huishoudens wel even een toestand, Flying Docters op zondagavond om 19.00 uur want tegelijk met Studio Sport. Bij ons thuis was het geen enkel probleem want vijf tegen één = op zolder in zwart-wit naar Ajax kijken.

En? Kennen jullie ze nog allemaal? Hoe spannend was de chemie tussen dokter Dick en zuster Reini in Medisch Centrum West? Om nog maar te zwijgen van het vuurwerk tussen zuster Ingrid en die goddelijke dokter Jan (ja, alle mannen waren arts en alle vrouwen verpleegsters, dat was in de jaren tachtig volstrekt normaal). En hoe spannend was Spijkerhoek met die pizzabakker Mario met zijn dochter Patty (Marilou Steenis) die een zangcarrière wilde en de hots had voor die gast met die lange blonde haren van de garage die aan motorcross deed. Er was ook nog iets met Joep Sertons die rijk en gemeen was en die iedereen haatte. Joep Sertons was sowieso de Jan Kooijman van de jaren tachtig want ook in Westenwind zat hij in de vaste crew. Net als Daan Schuurmans en Jennifer Hofman, what a lovestory was that.....

#2 Met een snoepketting om je nek en een Camel tussen je vingers, maakte je de blits. Dit consumeerden we.

Voor een gulden of twee kocht je al snel zo'n vijftig banaantjes en omdat suiker nog niet de duivel was, propte je dit zonder probleem tijdens de les naar binnen. Het enige waar je van je ouders op moest letten waren je centen (want "sparen voor later") en de slanke lijn. Bodyshaming kenden we nog niet in de eighties dus je vader zei rustig dat je "een dikke kont" had gekregen. En dan at je een speklap minder en klaar is kees.

#3 "Twee passoā-jus zonder ijs". Dit dronken we in de eighties.

En niks NIX18, gewoon ALLES14. Met je zakgeld van een paar gulden per week kon je niet je favoriete drankjes Passoa-Jus en Safari-Cola in de kroeg bestellen want dat kostte veel te duur geld. Nee, dat ging in de vorm van indrinken thuis met de Passoa van de moeder van je vriendin. In de disco bestelde je dan nog twee bier en daar redde je het prima op tot een uur of twee." Wel samen fietsen he!" was de enige regel waar je je aan moest houden. En niet met kinderlokkers meegaan, die ook.

#4 Dit smeerden we op onze huid (niet hoger dan factor 6 anders werd je niet bruin)

Lekker je permanentje wassen met Timotei, en wat Lou Lou of Naf Naf in de nek en op de pols en de jongens waren niet bij je weg te slaan. Wel belangrijk om dit te combineren met wat goeie, dikke lagen groene oogschaduw, eyeliner en potlood in het onderste ooglid. Tot slot nog wat blauwe mascara op de wimpers en klaar was je.

#5 Dit waren onze idolen

Alle liedjes van Madonna bleerde je mee. Op vrijdagmiddag zat je klaar met je cassette recorder om de nieuwe nummers van je idolen op te nemen van de Top 40. Was je te vroeg, had je de stem van de DJ voor eeuwig op je cassette bandje, was je te laat, dan had je een incompleet nummer, kortom: een pittige klus dat opnemen. Soms kreeg je een cassette bandje met leuke liedjes van iemand die "op jou was". Ik was zelf alleen maar op Bruce Springsteen maar dat is niets geworden.

#6 Hier communiceerden we mee

Het ging nog net niet met rooksignalen maar het scheelde niet veel, communiceren in de jaren tachtig en negentig was een pittige klusje achteraf. Je sleepte de telefoon naar je kamer voor een beetje privacy maar er was altijd wel een zus of moeder die ook precies op dat moment wilde bellen en dwars door jouw gesprek begon te tetteren "HOE LANG BEL JE NOG???" En als je niet thuis was, moest je op zoek naar kwartjes en een telefooncel en, als je het nummer dat je ging bellen niet uit je hoofd kende, een telefoongids. Ja, ja, we hadden het niet makkelijk destijds maar je trainde je geheugen wel lekker met al die nummers inclusief netnummer waarvan je er nu vast nog wel een paar weet.

#7 Hitkrant, YES, Pitty op kostschool, de Top 10, de leukste bladen uit de jaren tachtig.

Het fijne van blaadjes zoals Hitkrant en de Penny was dat je er altijd op kon rekenen dat er een poster in het midden zat. Bijvoorbeeld van die supercoole Ralph Maccio alias de Karate Kid of een paard, beiden zeer geschikt voor boven je bed op dat ene lege plekje waar Rob Lowe nog níet hing. Bovendien was wat er instond nog echt nieuw voor je want er was geen enkele andere manier waarop de informatie over de scheiding van Kim Wilde of het nieuwe kapsel van prinses Stephanie van Monaco al eerder bij je had kunnen komen want GEEN INTERNET.

#8 Ik heb een roze maillot aan en beenwarmers dus wie maakt me wat? Dit droegen we.

Lekker je broek tot aan je oksels optrekken, een swirl in je paardenstaart en een neon T-shirt aan en je was klaar voor een reguliere schooldag. Ongelooflijk jammer dat je in de jaren negentig de dubbele polo-rage kregen waardoor de neokleuren wat naar de achtergrond verdwenen en saaie kleuren hun intrede deden. Gelukkig mocht nog steeds wel alles in je haar, zo kon je daar prima bloemen en knuffels inhangen. Ik lijmde rubberen piepbeesten op mijn haarknip en hing dat op m'n hoofd, niemand vond het gek. Tenminste, die indruk had ik.

#9 Deze jongens vonden we "een lekker stuk"

Rob Lowe, geen plekje op de muur van m'n kamer was nog vrij. Posters uit de hitkrant scheurde je er met huid en haar uit en prikte je met punaises aan de muur. Je moeder vond Patrick Swayze overigens ook een "spetter" want hij speelde een van de hoofdrollen in de Amerikaanse dramaserie North & South over de Civil War waar hij op dappere wijze Madeleine van een slavendrijver redde.