Op de middelbare school had ik een beste vriend: Diedie. Diedie heette eigenlijk Diederik maar dat vond ik zo’n mond vol. Diedie vond alles grappig wat ik zei en ik vond Diedie ook heel grappig. Diedie kwam van de HAVO, was twee jaar ouder en daardoor een stuk wereldser dan mijn saaie serieuze VWO klasgenootjes. Alleen daarom was ik al dol op Diedie. En om z’n verhalen. Iedere maandag bij Economie 2 vertelde hij me wat hij dat weekend had gedaan, op Dancefeesten met pillen en drank. ‘Is dat niet illegaal?’ fluisterde ik dan vol sensatie. Diedie lachte dan een beetje meewarig want Diedie vond mij lief en naïef.
Diedie is een beetje verliefd
Maar zo lief was ik niet. Want ik wist best dat Diedie een beetje verliefd op me was. Zeker toen we na schooltijd begonnen te bellen en Diedie stripjes met mij in de hoofdrol ging tekenen. Ik vond hem gewoon gezellig en de aandacht leuk. Daarom vertelde ik hem af en toe wie ik leuk vond en met wie ik had gezoend. In Diedie’s gezicht zag ik dan heel even kort een pijnscheutje en dan vermande hij zich dapper. Daarna kon ik dan voor m’n gevoel weer ongegeneerd met hem flirten, hij wist immers hoe het zat.
Het zoen-incidentje
Soms kwam ik Diedie in het weekend tegen. Dat was niet zo toevallig want er was eigenlijk maar een kroeg en daar was iedereen. Heel overzichtelijk. Op zo’n moment zwaaide ik Diedie dan vrolijk gedag, maakte een kletsje en liet hem de rest van de avond links liggen. Tot het einde van de avond. Als het dan niets geworden was met m’n project van dat moment, ging ik naast Diedie op het biljart zitten. ‘Wat een lul’ zei hij dan opbeurend, ‘die sukkel is jou niet waard hoor Car’. Zo vijzelde Diedie mijn zelfvertrouwen weer wat op en ik een half uur later bij de fietsen het zijne.
Op maandag bij Economie 2 deed ik dan net of het “zoen-incidentje” van die zaterdagavond een uit de hand gelopen grapje tussen vrienden was. Niet noemenswaardig en zeker niet iets waar hij bepaalde verwachtingen over zou moeten krijgen.
Te veel gin tonics & een aantrekkelijke man...
Afgelopen weekend struinde ik met vriendinnen rond in een bar waar ik ineens mijn meest recente kameraad ontwaarde: sportbuddy. Sportbuddy is de aantrekkelijke man waar ik een paar maanden geleden op stuitte in de sportschool en die sindsdien mijn gezondheid en sportieve prestaties als zijn verantwoordelijkheid ziet. Buddy is ruim twee meter dus ik zag hem direct aan de bar staan. ‘Hee buddy!’ brulde hij door de bar, ‘wel op tijd naar bed he!’ Van buddy’s coachende rol was drie gin tonics later niets meer over. Het werd zo’n avond dat iedereen je vriend is en je allemaal wildvreemde mensen ontmoet waar je extreem diepe goeie gesprekken mee voert en waarvan je je de volgende dag alleen de haarkleur vaag herinnert.
In sexy pose tegen deurpost
Toen de bar uiteindelijk dichtging en de laatste veertiger naar buiten werd geveegd, botste ik weer tegen buddy op. Tot dat moment had ik buddy nog nooit echt als een potentieel project gezien. Ineens leek dat een briljant idee en ik deed een Diedie. Met mijn allerschalkste glimlachje en in een soort van sexy pose, ging ik voor hem staan...
In zijn versie van dit verhaal hing ik als een soort Miss Hannigan, die dronken directrice van het weeshuis in ANNIE, aan de deurpost. Glazig naar hem te staren en onverstaanbare dingen te lispelen. Maar dat lijkt mij stug.
Enfin. De man die een gat in de lucht had moeten springen dat hij 'een Diedie' mocht zijn, begon geamuseerd te lachen, haalde mijn armen van zijn nek, kneep even in m’n wang als een vader die zijn dochter succes wenst met haar proefwerk en sprak: ‘Probeerde je me nou te versieren? Doe niet zo raar joh! Kom maar een keer terug als je het meent. Zeg, ik ga nu naar huis hoor. Ik zie je zondag in de sportschool, en niet te laat komen he!”
'Oke doeiii!' mompelde ik quasi nonchalant terug. 'Maakt mij niets uit hoor duuuuuh' had ik er graag achteraan geschreeuwd. Stomme buddy. Met z'n volwassen gedrag.
