Ik kijk in de spiegel van het pashokje en wat ik zie bevalt me geenszins. Ik hijs wat aan de hengsels van de bikini maar slaag er niet in om die twee witte theezakjes echt op de juiste hoogte te krijgen. Alles ruim boven de navel zou al fijn zijn. Ze zitten er ook niet echt goed in. Een deel puilt uit. Sexy in m’n decolleté maar a-sexy bij de oksel.
‘Misschien moet er gewoon nog meer vulling in?’ vraag ik me af. ‘Kun je dat vragen aan de verkoopster of is dat gênant?’ M’n blik gaat verder omlaag en ik zie dat m’n heupen een veel groter deel van m’n lichaam in beslag nemen dan een jaar geleden. Eigenlijk m’n hele taille. Vanaf m’n oksel is er nauwelijks nog model te zien. ‘Ach nou ja, met 40 hoef je ook geen wespen taille meer te hebben’ probeer ik mezelf wijs te maken. M'n benen zijn spierwit. ‘Dat verrekte TL licht ook!’
Ik draai me om, om het bikini broekje van achter te bekijken in de spiegel. Wat zit dat plastic ‘opplakkruisje’ ongelooflijk k... ! Vol afschuw kijk ik naar twee witte billen die de onregelmatigheid van een maandlandschap laten zien. Het resultaat van te veel roze koeken en te weinig sportschool is pijnlijk zichtbaar op m’n achterste.
Ik zie het hele jaar op tegen dit moment: de aanschaf van een bikini. Al bij het rek begint de ellende want ik weet nooit welke maat. Niet alleen omdat iedere bikini anders valt maar vooral omdat m’n eigen lichaam ieder jaar net wat anders is. Een schommeling van zo’n 6 kg is niet ongewoon. En dan trek je al die (winterse) kleren uit, in zo'n klein hokje en dan past ie net niet. Helaas kun je, in bikini, niet even snel een andere pakken en dus moet echt alles weer aan. Meestal staat het huilen me dan al nader dan het lachen.
Ik zou graag zo iemand zijn die zonder schaamte door de winkel banjert in bikini. Of de winkeljuffrouw laat rondrennen met alle maten. In plaats daarvan sta ik ieder jaar zelf al vloekend te hannesen met te kleine en te hippe broekjes en topjes.
Dit jaar heb ik na één zo'n sessie thuis mokkend achter de laptop tig bikini’s besteld. En dat was een uitkomst... Ik wilde perse een chique, zoals andere vrouwen van mijn leeftijd dragen. Eentje zonder kinderachtige roessels en felle kleurtjes, dus zonder m'n normale Hello Kitty gehalte. Het fijnste van thuis passen, is dat je het licht zo kunt dimmen. Ik voelde me net Sylvie Meis op het strand van Ibiza. Ik zag mezelf al helemaal staan aan de bar bij zo'n hippe beachparty.
Ik was net op Bob Marley met twee verschillende bikini onderdelen een zwoel dansje aan het oefenen toen oudste zoon me weer eens uit de droom hielp: 'wat ben jij in godsnaam voor paringsdans aan het doen?' Enfin, het zal wel weer gewoon de glijbaan in zo'n verschrikkelijk Aquapark worden....
_________________________________________________________
Tip: wij kregen deze zomer twee super mooie halter bikini's van het merk Ani Ani. Wij kenden het niet, jij wel? Het is een nieuw Nederlands mix en match badmode merk. De bikini’s zijn echt heel stijlvol en hebben corrigerende werking. Ja dat laatste klinkt goed he! Als het je wat lijkt, moet je maar even hun site checken!
