In elke vriendinnen groep zit wel zo’n type dat op foute kerels valt. Zo’n type dat iedere keer weer dolverliefd is, terwijl de rest van de wereld direct ziet dat de nieuwe womanizer naast haar nog tig andere vriendinnetjes heeft. Wij –de alleswetende vriendinnen- doen dan ook ons uiterste best haar te helpen door goed bedoeld, maar ongevraagd te adviseren, hem af te raden en als het moet af te kraken. Het helpt nooit. Altijd breekt hij haar hart.
Ik dacht dus oprecht dat mij zoiets nooit zou overkomen. Ben veel te zelfstandig, verstandig (ahum) en zelfverzekerd voor zo’n domme actie. En daarbij: ik herken het type foute man onmiddellijk. Aan de gladde praatjes, het soepele uiterlijk en aan de onrustige, steeds op iets anders, iets beters, gerichte blik. En nu, zo vlak voor m’n veertigste, val ik opeens als een blok voor een type dat verdacht veel weg heeft van zo’n foute vent.
Hij zit in het vastgoed, en ja dat is absoluut een aanwijzing voor fout. Daarnaast doet ie die typische aantrek en afstoot dingen:
- hij negeert me twee dagen, terwijl ie wel online is op Whatsapp (echt zò irritant dat je dat kunt zien!)
- hij vertelt smakelijk over z’n (jongere) exen en dat met die ene de seks zo goed was
- hij maakt grappen over al z’n zogenaamd platonische maar über knappe vriendinnen die hij ook nog 'mijn harem' noemt!
- z’n smsjes zijn gelardeerd met seksgrappen
- en als klap op de vuurpijl zegt ie zonder veel toelichting of excuses, voortdurend dates af of hij verzet ze
En steeds ben ik boos of beledigd, maar dan zwak ik alles zo weer af met zelf bedachte excuses; ‘hij moet me gewoon nog wat beter leren kennen, na de volgende date is ie absoluut weg van me’ of ‘hij doet wat stoer en hard to get, maar zo is hij helemaal niet’ Of nog erger; ik geef mezelf de schuld: ‘ik roep het natuurlijk ook wel een beetje op met m’n grote mond en stoere houding’.
Eerlijk is eerlijk: als je dit zo leest denk je niet: ‘Zo! Die moet je hebben, dit is de catch of the century.’
Maar….hij kan super lekker koken, is heel knuffelig, smst soms best iets liefs, kan extreem goed luisteren (in mijn geval een belangrijke eigenschap, we kunnen tenslotte niet allebei monologen houden). En we kunnen samen lachen, muziek luisteren (ja ook naar die gevoelige liedjes uit cultfilms). En hij ziet er best handsome uit. Tja….dan is het niet meer zo eenvoudig, toch?
En m’n vriendinnen? Die adviseren precies wat ik vroeger adviseerde. Maar omdat we elkaar al honderd jaar kennen en geen 16 meer zijn gaat dat niet subtiel en omfloerst met zinnen als: ‘Denk je niet dat ie misschien een beetje...’ maar zo: ‘Jezus Caro denk even na, wat moet je met zo’n vent? Dumpen die gast, wat een arrogante zelfingenomen lul!’ Of nog lastiger, want redelijk en confronterend: ‘Wat gun je jezelf nou eigenlijk? Is dit wat je wil?’
Het beste is denk ik dat ik gewoon nog één keer afspreek. En dan zul je zien dat ik het allemaal verkeerd geïnterpreteerd heb. Dat hij hetzelfde dacht van mij. En dat ie eigenlijk tot over z’n oren verliefd is. Let maar op.
Toch?
Lees ook: Ernstige waarschuwing voor Tindergebruikers
