‘Wow wat vet man!’ zei ik vorige week tegen m’n zoon van 11 in de veronderstelling dat dat een reuze hippe reactie was op z’n voldoende voor topografie. ‘Jezus mam, doe ff normaal met je prehistorische woorden…’ sneerde ie mij daarop toe.
Wat blijkt? Ik ben helemaal niet meer ‘bij’ qua gave termen (dat ik het woord ‘gaaf’ nog gebruik, zegt eigenlijk alles al…). Nou hoef ik echt niet voorop te lopen qua rages enzo maar om nou op m’n 40e al een soort fossiel te zijn qua vreugdekreten gaat me ook wat ver. Dus om toch wat weer wat meer ‘bij’ te zijn, ben ik me gaan verdiepen in de tienerterminologie van dit moment. Iedere keer als er een paar vrienden van m’n zoon kwamen spelen, lokte ik ze met koekjes naar de woonkamer voor m’n kwalitatieve onderzoek. Tot grote ergernis van zoon, maar dat terzijde.
Wat dus heel er uit is, en mogelijk voor iedereen verder bekend maar voor mij een grote verrassing:
- Vet (‘heel erg uit, sorry’)
- Gaaf (‘ik heb er wel eens van gehoord, m’n vader zegt het ook wel eens’)
- Cool (‘zei u dat dan als iets heel koud was, of heel leuk ofzo?’)
- Te gek (‘nee dat gebruikt echt niemand meer’)
- Onwijs gaaf (‘eh nee sorry ook niet’)
Heel erg in is dan weer:
- Kapot (‘Echt kapot klein joh dat huis van Felix!’)
- Falend (‘Wat? Heeft Sarah vlechten in? Falend...’)
- Faal (Gewoon los te gebruiken, op ieder moment dat een volwassene, iemand die dus per definitie falend is, iets falends doet. Dus bijvoorbeeld: 'Mam je laat een pen vallen, faal.')
- Doe ff chill (Jij: ‘Ruim je je kamer zo even op?’ Tiener: ‘Doe ff chill mam’)
- Ja dus? (Vooral ook weer te gebruiken tegen de falende volwassen medemens die een opmerking maakt. Bijvoorbeeld jij: ‘Ik hoorde dat jullie een speciaal project doen met de klas.’ Tiener: ‘Ja dus..?’)
- Ziek ('Echt ziek steil man die piste!')
- Boeie… (Betekent soort van 'dat boeit mij niets!’ Dit is dus in iedere situatie van toepassing voor tieners. Je schijnt zelfs gewoon na de oproep ‘Aan tafel’ direct ‘Boeie’ te kunnen mompelen.
Er zijn vast nog veel meer hippe tienerwoorden maar deze zijn echt, geloof me, het allerbelangrijkst. Het leek me best wel leuk om die thuis te gaan gebruiken. Vooral ‘Ja dus…?’ Dat ze ’s ochtends met hun tassen richting aanrecht komen voor hun trommels en zeggen: ‘mam je hebt helemaal geen brood gesmeerd!!’ en dat ik dan nonchalant zeg: ‘Ja dus..?’ Heerlijk!
Maar goed, vanochtend ging ik voor de ‘heus-wel-hippe-moeder-herkansing’ en zei over zoons onvoldoende voor rekenen: ‘Een onvoldoende? Echt falend zeg!’ Vol afgrijzen keek ie me aan en zei: ‘Doe ff normaal mam, je bent 40 hoor!’
