Ik lach altijd graag om andermans dommige uitspraken, versprekingen en stommiteiten. Nog steeds vertel ik –met de tranen in mijn ogen- aan de lunchtafel over de vaderrr met de voorhuid. Ik heb trouwens wel echt liever dat andere mensen stomme dingen zeggen dan dat ik het doe. Maar helaas kan ik zelf nogal onhandig uit de hoek komen. Vroeger noemde ik dat altijd trots 'lekker direct'. Maar hoe ouder je wordt, hoe eerlijker je vriendinnen. En inmiddels weet ik: niemand vindt mij 'lekker direct'. Zij noemen het liever: onbeholpen, onhandig of onbedoeld hilarisch. Ofwel: ik word vaak niet begrepen.
Zal ik gaan solliciteren?
'Nu "ze" wat groter worden, begint het weer een beetje te kriebelen', hoor ik mezelf steeds vaker op een feestje zeggen. Ik zit echt al heel lang in dezelfde functie want 'dat was zo relaxed met kleine kinderen' maar nu zit er eigenlijk niet zo gek veel uitdaging meer in. En toen ik laatst m'n sollicitatiegedachten met een vriendin deelde die het er wederom grondig mee eens was dat ik daar weg moest (kennelijk vindt iedereen m'n huidige baan niet echt the job of the century), besloot ik: ik ga solliciteren! De volgende dag schreef ik een interne sollicitatiebrief aan mijn collega die zonder enige twijfel m'n toekomstige baas ging worden.
Zijn lievelingscollega
Later die week kwam ik mijn toekomstige baas tegen in de -overigens veel te smalle- gang op kantoor. 'Ik heb je brief binnen hoor Esmee!' zei hij, 'wat een leuke verrassing!' 'Oh! Toppie!' riep ik iets te joviaal en iets te hard terug (met dikke duim omhoog) terwijl ik me afvroeg wat dat 'verrassend' precies betekende. Bedoelt ie soms: 'Goh leuk, zo'n vrouw van 40 die nog een stap wil maken! Wat bedoelt ie met dat woord verrassend??' Op dat moment komt zijn lievelingscollega langs en ze wisselen een blik van: 'heueueueu, maatjuh!!' Hij straalt, zij grinnikt. De gang is echt te smal. En door een soort eigenaardige kortsluiting in m'n hoofd besloot mijn mond toen om de door mij geregistreerde spanning te gaan benoemen. Why? vraag je je af. Ik ook. Maar dat is achteraf.
Liefdesbaby
'Zo wanneer komt jullie liefdesbaby?! hahahahahahaha!' riep ik. Stilte. Ze keken me strak aan- de lachjes weg. 'Sorry?' zei mijn toekomstige baas afgemeten. 'Wat insinueer jij nou?' 'Euh.... nee niks! gewoon grappig!' stamelde ik, 'snap je?' Stilte. 'Ik geloof niet dat ik begrijp wat je bedoelt', zei de lievelingscollega van de man die ik ooit in een ver verleden als m'n toekomstige baas zag. 'Gewoon een grapje joh, ik bedoel heus niks erotisch of met sex ofzo, dat jullie iets...nee joh stel je voor, nee tuurlijk, helemaal niet...'
Ik draaide om en liep weg. Achter mij in de gang stilte. Volgende baan beter.
