“Mama, toen ik in jouw buik zat, was ik toen een eitje of een zaadje?”.
Dochter (7) komt met een schriftje naast me zitten en houdt haar pen in de aanslag om het antwoord op te schrijven. De Week van de Lentekriebels is begonnen op school en er valt nog veel te leren zo te horen.
“O nee he, gaan we nu thuis ook al over dit soort dingen praten? Daar zit ik dus echt niet op te wachten hè,” zegt oudste dochter zuchtend vanachter haar iPad.
Toen zij net op school zat, acht jaar geleden, was ik blij verrast te horen dat school jaarlijks een week lang aandacht besteedt aan seksuele voorlichting. Het blijkt een landelijk project. Onze kinderen worden stukken beter voorbereid dan onze generatie op dat gebied. En toch lijkt het niet uit te maken; als je in groep 8 zit, vind je dat gepraat over seks en de veranderingen van je lichaam vooral gênant. Onnodig ook en mega ongemakkelijk. De juf had de klas al gewaarschuwd: 'Het is mijn lievelingsvak, dus jullie kunnen wel wat verwachten dit laatste jaar op school!’
“OMG, ze gaaaat ervoor mam, hoe schamend is dat”.
En schamend was het, al na de eerste dag. Met een nukkig gezicht zit ze ‘s avonds aan tafel. "Vertel dan", vraagt kleine zus, die mij net een interview over de bevalling heeft afgenomen. Oudste prikt knorrig in haar eten en zucht. “Nou kijk, het ging dus over ongesteld en tampons en die lagen daar zo op tafel, dat was echt heel erg raar en stom."
Jongste kijkt haar grote zus doordringend aan. “Zijn er dan al meisjes in jouw klas dát?” vraagt ze, met de nadruk op DAT.
“Ja hallo, weet ik het!” zegt oudste geïrriteerd. "Alsof je dat gaat zeggen in de klas, tuurlijk niet. En ik word dat nog lang niet, want daar heb ik dus echt geen zin in."
Jongste snapt er weinig van, van ongesteld. Maar ze snapt ook niet waarom haar zus hier zo bozig over doet dus ze gaat nog even door: “En als meisjes ongesteld worden, wat worden jongens dan?”. De alwetende, bijna 12-jarige, die helemaal geen lentekriebelproject nodig heeft, kijkt haar geïrriteerd aan. “Dat hoef jij echt nog niet te weten hoor, je bent nog maar zeven. Jongens krijgen ook van alles, maar dat hoor je wel als jij zelf in groep 8 zit.”
Daar moet ze het mee doen.
Maar ze laat zich niet uit het veld slaan. Buiten gehoorafstand van grote zus, zegt ze zachtjes tegen mij: "Ik weet heus wel dat jongens niet ongesteld worden. Jongens krijgen condooms."
