Hij heeft drie zonen met dubbele namen. En dan niet gewoon Jan Willem of Gert Jan, nee, hele bizarre bij elkaar bedachte namen, waarschijnlijk gebaseerd op een familietraditie. Oudste heet bijvoorbeeld Maurits-Thomas. Hij slist ervan, met al die s-en.
‘s Ochtends staat hij op het schoolplein in een driedelig pak en op woensdagmiddag, als hij soms vrij is, in pak met pochet. Heel soms gaat hij lekker nonchalant en casual, wat in zijn geval betekent: een geblokte of gekleurde pantalon met keurig gestreken overhemd. Maar daar voelt 'ie zich zichtbaar minder gemakkelijk in. Verder heeft hij een lokje en een zilveren brilletje.
Verbrand
Afgelopen woensdag zat hij naast me in het zonnetje op het bankje voor school. We waren allebei wat te vroeg en voerden een moeizaam gesprekje. Vooral moeizaam omdat ik hem zo slecht versta vanwege de aardappel in z’n keel. Zo had hij het over zijn ‘Karaasjj’ die onder water stond na de heftige bui van gisteren en over de ‘Burrel’ afgelopen zondag die zo uit de hand was gelopen bij de criquetclub.
Bij gebrek aan een zinnige reactie, gooide ik er maar een dooddoener in: ‘Gelukkig schijnt het zonnetje weer vandaag, dan droogt je garage vast snel weer op. ‘Hm hm’, mompelde hij tevreden. Om te vervolgen: ‘Ik zat vanochtend even in het zonnetje te werrrrken en toen ik naar binnen liep zag ik dat ik helemaal verbrand was op mijn voorhuid ’. Verschrikt herstelde hij onmiddellijk: ‘Uh.. verbrand op mijn voorHOOFD, voorHOOFD, voorHOOFD dus.’
Rood hoofd
Maar het was al te laat, ik had het gehoord. Hij zei het echt: voorhuid. Terwijl ie zelf nog met een rood hoofd voor zich uitstaarde, waarschijnlijk koortsachtig aan het bedenken hoe die z’n verspreking kon herstellen, proestte ik het inwendig uit. Die keurig, nette überkakker, heeft het in een eerste gesprekje met een schoolpleinmoeder per ongeluk over z’n geslacht. Gelukkig werd ie gered door de schoolbel: ‘Nou eh, dag juffrouw, tot ziens’.
Zoon kwam aanlopen met klasgenoot in z’n kielzog. ‘Mam mag Lodewijk-Florent bij ons spelen? Hun speelkamer is nat’. ‘Ja hoor, prima,’ zei ik ‘hoorde al van je vader dat jullie Karaaaasjj onder is gelopen’. LF knikte bevestigend. Vader kwam er schuchter achteraan, je zag hem balen dat 'ie weer met mij te maken kreeg. Ik moest mijn best doen, mijn opborrelende lach te onderdrukken. ‘Is het okay dat Lodewijk-Florent bij u speelt vanmiddag?’ 'Voor(h)uit', zei ik. 'Uh… vooruit dan maar.' Hij ging er als een speer vandoor.
