Als Yvanka, net een half jaar gescheiden is, besluit ze om in haar eentje met drie kleine kinderen op vakantie te gaan. Want de hele zomer thuis zitten, is natuurlijk helemaal niks. Maar om nou te zeggen dat het een droomreis wordt…
Bij ons in de buurt woonde vroeger een vrouw wiens man was overleden. Iedereen had grenzeloze bewondering voor haar want ze regelde het allemaal perfect in haar eentje. Zo was hij nog geen jaar dood of ze reed al met drie kinderen in een krakkemikkige eend naar Spanje. Het woord ‘onverantwoord’ viel ook wel eens maar dat was dan vooral door vrouwen die zelf altijd op de passagiersstoel zaten. Wiens man in zijn eentje 1400 km naar de Cote d’Azur moest scheuren. Maar zij niet, zij draaide haar hand er niet voor om. Ik vond het extreem vrouw-van-de-wereld-achtig. Als twaalfjarige.
Compleet onverantwoord
Toen ik ruim drie jaar geleden ging scheiden wist ik dan ook twee dingen heel zeker: ik ging sowieso in mijn eentje met de kinderen op vakantie. Met de auto. En daarnaast moest er een roze muur komen in mijn nieuwe huis. Die roze muur kon niemand wat schelen maar die vakantie, daar was maar zo geen akkoord op. Mijn vader vond het “compleet onverantwoord” (‘dat deed jij vroeger toch ook pa?’ ‘Ja maar kind dat is heel wat anders, jij bent een vrouw.’), mijn vriendinnen verklaarden me voor gek (‘waarom zou je jezelf dat aandoen? Je kunt toch gewoon eerst eens als single mum naar Terschelling gaan?’) en mijn ex vond het nogal voorspelbaar (‘als ik nou gewoon vast zeg dat ik geloof dat jij het kunt, ga je dan niet?’). Maar ik ging sowieso, no mather what.
Iedereen een luier om
Naarmate de vakantie dichterbij kwam, werd ik wel wat gestrester. Ik piekerde er alleen niet over om ergens hulp bij te vragen dus schafte ik de meest waanzinnige vangnetten aan: drie Toms Toms via Marktplaats (voor als er eentje uitvalt), twee traditionele papieren kaarten waar ik met een markeerstift de route op had aangegeven (alsof je daar naar kunt kijken terwijl je rijdt), ik reserveerde vast om de 50 km een hotel op de Route du Soleil, (die wel allemaal annuleerbaar moesten zijn) en ik kocht luiers voor onderweg in alle maten. Mijn oudste dochter was toen al 9 en ook de jongste was al een jaar zinnelijk.
Harry Potter vs Barbie en de Bedelaar
De week voor we vertrokken, kreeg de auto nog een vakantiecheck. Dat ding was weliswaar negen jaar oud maar gaf nog geen krimp. Echt een wonder vergeleken met de kuren van onze eerdere barrels. “Ons” zei ik nog steeds dagelijks, over de spullen die nu sinds een paar maanden “van hem” of “van mij” waren. De nacht voor we vertrokken deed ik geen oog dicht. Het idee dat we pas om tien uur wakker zouden worden maakte me bloed nerveus (heel reëel, kleine kinderen die “opeens” tot tien uur ‘s-ochtends zouden uitslapen. Not). Uiteindelijk reden we soepel weg om 6.30 uur sharp en zat iedereen om 7 uur achter de croissantjes en de beeldschermpjes. Als je ‘s-ochtends graag bij de les wilt blijven, kan ik iedereen adviseren om ieder kind zijn eigen dvd zonder koptelefoon te laten kijken. Tegen Harry Potter vs Barbie en de Bedelaar kan geen red bull op.
Een hoog vrouw-van-de-wereld-gehalte
De eerste stop was na een uur of drie in Luxemburg. Tip van m’n vader: goedkoop LPG tanken doe je in Luxemburg! Daar luister ik dan weer wel naar. Of was het nou in België? Het deed er allemaal niet toe want man wat ging het lekker: totaal niet moe (want stijf van de adrenaline) en poeslieve niet-zeurende en niet-vechtende en niet-naar–de-WC-moetende-kinderen (want stoned van het snoep). Terwijl ik het pompstation in liep om af te rekenen, vroeg ik me nog even af of de mensen het nou zouden zien. Mijn hoge vrouw-van-de-wereld-gehalte. Ik stapte weer in m’n wagen en zwaaide vriendelijk terug naar de pompbediende. ‘Zit je even lekker naar die andere bejaarde te wuiven?’ kreeg ik fijn van m’n oudste dochter nog even om m’n oren voor ik startte en weg wilde rijden. Wel een beetje cool natuurlijk, ik ben geen mietje, nee gewoon met vol gas. Zoals een man zou doen. Of een vrouw van de wereld.
Een ongelooflijke klap volgde.
"Kan iemand het pompstation even ontruimen?"
Het eindresultaat was een compleet afgezet pompstation, een politiewagen uit Luxemburg en eentje uit Nederland en een sleepwagen. Ik had de gasslang niet losgekoppeld voor ik wegreed en hij was ook niet losgeschoten. Het kwam er op neer dat de achterkant van mijn auto er af lag en de pomp half uit de grond gerukt was.
We zijn twee dagen in een hotel naast de garage gebleven en toen met een leenauto verder gereden. Maar de jeu was er toch een beetje af. Voor de kinderen niet, die hebben het nog steeds over “de vakantie met de vette ontploffing”. Maar over mijn hoge vrouw-van-de-wereld-gehalte heeft niemand het na die vakantie meer gehad.
