Het idee was dat ik voor de vakantie op z’n minst één verslaving zou terugbrengen naar aanvaardbaar niveau. Voor mijzelf aanvaardbaar dan. En dat is een ruim begrip, I admit. Maar goed, stiekem hoopte ik dat al m’n verslavingen verleden tijd zouden zijn:
1. Minder wijn
Alleen nog op borrels (want een vrijdagmiddagborrel zonder wijn is als een begrafenis zonder dooie) en bij etentjes en soms in de stad en heel soms met een vriendin doordeweeks. Heel soms.
2. Op tijd naar bed
Te laat naar bed mag alleen in het weekend. Dus na 0.00 uur niet meer op apps reageren.
3. Gezond eten
Nooit meer zakken chips leeg schranzen en heel veel groene tarwegras sapjes van de biowinkel drinken.
4. Geen nepnagels meer
Die maken van je nagels een grote scheur en splijt ellende.
5. Minder roken
Roken alleen nog op feestjes en bij wijn. Zie 1.
Die laatste heb ik (waarom?!), gedeeld met m’n kinderen. Ik houd me natuurlijk voor geen meter aan het reduceren van m’n rookgedrag (ik sta zelfs tijdens de zwemles achter het zwembad te paffen). En nu moet ik dus steeds opletten of ze niet in de buurt zijn. ‘Waarom?’ kun je vragen; je maakt immers je eigen keuzes, je bent je kinderen geen verantwoording schuldig. Ja, ja, ja! Dat weet ik ook wel. Maar een mens kan niet altijd verstandig en verantwoordelijk zijn, hé!
Keurig opgevoed
Nou was ik vandaag met m’n kinderen bij een moeder van school in een keurige buurt. In de prachtig aangelegde tuin keek ik dankbaar naar m’n jongste die zich altijd zo lekker braaf gedraagt bij anderen en een stuk beleefder is dan thuis. Zoon (9) ook trouwens. Maar die vindt dat niet vanzelfsprekend. Na iedere beleefde uitspraak kijkt 'ie mij triomfantelijk aan en zegt er dan bij: "Hoorde je wat ik zei mam? Ik zei: Dank u wel mevrouw! Uit mezelf!" "Knap hoor!" zeg ik dan.
Toen ze klein waren ging op bezoek gaan totaal anders. Dan liet je vaak een totale chaos achter: stinkluier zonder zakje erom in prullenbak, vieze voetafdrukken op kleed, restanten van lekkende drinkbekers op de grond, halfverkruimelde zompige liga’s op de bank, boekenkast overhoop, wijnrek op z’n kant, aarde uit de plantenbak etcetera. Nee, dat is gelukkig over.
Stiekem sigaretje
Met die gedachte dronk ik lekker een wijntje in de tuin met de keurige moeder. Geen kind in de buurt dus de moeder en ik rookten samen een ‘stiekem’ sigaretje. Tot er opeens een hoofd door het zolderraam steekt: dochter (10). Voor ik ook maar iets kon verdoezelen, sneert ze door de hele buurt: "Zo mama, zit je lekker te roken? Ik dacht dat je zou stoppen? Nou lekker dat je je beloftes niet nakomt (au!), hoeven wij dat ook niet" en als uitsmijter: "Wil je soms graag dood?!"
Zo’n spoor van diksap door de hele kamer lijkt dan opeens wel mee te vallen. …
