Soms heb je echt het gevoel, zeker als single parent, dat er geen hond naar je luistert. Oudste dochter (11) zegt bijvoorbeeld de hele dag alleen maar dingen als ‘Ja dus?’, ‘Boeiend…’ of ‘Oh je had het tegen mij? Ja sorry, ik luister eigenlijk nooit echt naar wat je zegt.’
Jongste dochter (6) luistert ook niet echt naar me maar dat komt omdat ze de hele dag Frozen liedjes zingt, Frozen games doet of anekdotes over Frozen vertelt: ‘ja mam, toen zei Anna tegen Kristoff zo van bla bla...’
Zoon en ik. We delen dezelfde interesses.
Nee, dan zoon (10). Die is heel anders. Vraagt altijd hoe het me gaat of hoe m’n dag was. Is echt geïnteresseerd. ‘Dat zijn toch jongens he!’ zeg ik dan vertederd tegen vriendinnen. Nou begrijpen zoon en ik elkaar ook extra goed omdat we zoveel op elkaar lijken. Zo praat hij nogal veel en lang, leest graag verhalen, weliswaar over ridders en ophangingen maar toch, en hij zit liever op de bank dan dat ie in een boom hangt. Dat heb ik ook.
Mam deelt haar uitgebreide kennis
Vorige week waren we op vakantie en zaten we met z’n vieren aan tafel nog wat te kletsen. Dochters hadden al twee keer gevraagd of ze ‘please please nog even mochten zwemmen’ toen zoon vroeg of ‘ik misschien wist of er in de Eerste Wereldoorlog nog bajonetten en musketten werden gebruikt.’ Blij met deze leuke vraag begon ik een uitgebreid verhaal over WOI waarin ik niets oversloeg. Ik vertelde hem over de bizarre aanleiding van de Grote Oorlog, wie er tegen wie vocht, over de loopgraven, de diepe tunnels onder de grond, de stellingen en ik tekende met stift de lijn van het front door Europa. Hij hing zo aan mijn lippen dat hij nauwelijks merkte dat z’n zussen van tafel slopen en met ieder een badhanddoek onder de arm richting zwembad vertrokken.
Leuke verhalen over chloorgas in je gezicht…
Zoon niet, die wilde alles weten over het gifgas dat voor het eerst werd gebruikt en wat er gebeurt als je chloorgas in je gezicht krijgt. Tenminste, niet dat hij dat vroeg maar ik zag aan z’n gezicht dat ie er geen genoeg van kon krijgen. ‘Ik vind dat nou zo leuk he, dat jij ook zo geïnteresseerd bent in Geschiedenis! Is toch grappig: zit jij hier aan tafel over de Wereldoorlogen te praten terwijl je ook had kunnen zwemmen. Misschien kunnen we binnenkort wel een keertje samen naar het Oorlogsmuseum gaan, dat zul je prachtig vinden!’ Ik keek hem stralend aan. Zoon staarde over de rand van het balkon naar z’n zussen beneden die overduidelijk de grootste lol hadden. Hij zuchtte.
Niet lullig bedoeld maar…
‘Mam’, zei hij voorzichtig, ‘eigenlijk vroeg ik je alleen of ze bajonetten gebruikten in de Eerste Wereldoorlog. Daar heb je nog geen antwoord op gegeven. Je hebt wel een heel verhaal verteld over loopgraven en concentratie kampen. Eerlijk gezegd was ik ook al een tijdje liever in het zwembad maar ik vond het zo zielig voor jou. Duurt het nog lang? Of mag ik nu ook gaan?'
