Als ik naar de gesprekken tussen mijn kinderen luister denk ik vaak twee dingen:
1. Ze kijken echt veel te veel TV
2. Ik sluit niet uit dat er een steekje los aan ze zit
Zo ook vandaag. Dochter (5) en zoon (8) zitten samen in bad en voeren het volgende volstrekt onnavolgbare gesprek:
Dochter: 'En dan kwam ik door de magische poort en...'
Zoon: 'Nee daar kwam je niet door'
Dochter: 'Wel waar, ik was een Winx hè, wist je nog, dan kan je er dus sowieso door'
Zoon: 'Nee, want ik stond daar met m’n leger en m'n automatische vuurwapens en wij schoten jullie neer'
Dochter: 'Nietes want ik was al snel omhoog gevlogen met m’n magische vleugels en dan kon je er niet bij'
Zoon: 'Sorry hoor, weet je hoe ver die guns kunnen? Nou echt wel verder dan jullie kunnen vliegen'
Dochter (onverstoorbaar): 'En dan vlogen wij met onze gekleurde vleugels steeds hoger, we gingen op weg naar Alfea...'
Zoon: 'Alfea bestaat niet'
Dochter: 'Wel waar!'
Zoon: 'Oke, bewijs het dan.'
Dochter: 'Wat is dat eigenlijk "bewijzen"?'
Zoon: 'Dat je laat zien dat het bestaat'
Dochter: 'Het bestaat; ik heb Alfea zelf een keer gezien'
Zoon: 'Geloof je dat zelf? Maar ik zei dus dat ons leger jullie omver zou schieten bij de poort en dan gooiden we daarna een atoombom op Alfea'
Dochter: 'Dan gooiden wij lekker elfenstof over onszelf en dan waren we weer levend'
Zoon: 'Dat kan dus niet hè!'
Dochter: 'Welles welles' (vingers in de oren)
Zoon: 'Maaaam mahaaaam! Je kan toch geen elfenstof over mensen gooien die gedood zijn door een atoombom?'
Ik: 'Eh, nou niet dat ik weet'
Zoon: 'Ja lekker, dat zegt dus niks. Jij weet wel meer niet. Maar bij die atoombom op Japan, dat weet je toch wel, hebben ze daar elfenstof gebruikt?'
Ik: 'Dat weet ik dan weer wel inderdaad: dat is toen niet gebeurd. Althans daar is niets over bekend geworden later. Ik heb nooit ergens gelezen of gehoord dat Truman vlak voor dat ie Little Boy op Hiroshima gooide, zei: 'Pas op dat de Winx niet daarna elfenstof gaan gooien!'
[Stilte]
Zoon: 'Jij kan ook nooit eens normaal doen hè mam! Wij zijn lekker aan het spelen en jij verpest het weer met dit rare verhaal.'
