Zoon (10), niet vreemd van een flinke dosis drama, had vorige week zijn eerste schooldag in groep 7. Hij vertelt in geuren en kleuren hoe het hem verging. Nouja in geuren en kleuren ….
‘En? Hoe was het vandaag?’
Het was vreselijk.
‘Hoezo? Was het niet leuk om je klas weer terug te zien na al die weken?’
Ja dat wel maar voor de rest was het helemaal prut. Eerst dacht ik dat het nog wel leuk werd, toen ze de leesboeken ging uitdelen. Maar in plaats van zelf lezen, ging de juf toen voorlezen. Mam, we zijn 10. Juffen denken dat dat heel leuk is, omdat kleine kinderen dat fijn vinden. Maar voorlezen is alleen leuk vlak voor het slapen omdat je dan nog uitstel hebt van het slapen. Naar een juf luisteren die met zo’n spannend Sesamstraat stemmetje het hele verhaal van De Grijze jager 3 zit te vernachelen, dat is afschuwelijk.
‘Klinkt vreselijk inderdaad. Hoe heb je je er doorheen geslagen?’
Er viel niets doorheen te slaan, ik zit daar vast he, weet je nog? Je kunt niet zomaar tegen de juf zeggen van 'ik ben even iets voor mezelf doen, roep me maar als dit klaar is'. Ik heb dus gewoon geluisterd en als ze me tijdens het voorlezen aankeek, dat doen juffen he, zo over de rand van het boek, vooral als ze denken dat ze spannend aan het voorlezen zijn, dan glimlachte ik. Met m’n lippen op elkaar. Kijk zo.
Zoon doet een boer met kiespijn lach voor.
Solliciteren op rotklusjes
‘En verder? Ze zal toch niet van half negen tot twee hebben voorgelezen?’
Nee, daarna had ze iets nieuws. Omdat we volgens de juf nu al weer een stuk groter zijn, had ze een hele lijst met taakjes gemaakt waar je op mocht solliciteren. Ja, je hoort het goed: solliciteren.
‘Wat voor klusjes? Soort erebaantjes?’
Nou zo bracht ze het wel, alsof het dikke bof was als je “eigenaar” werd van zo’n klusje. Want zo noemde ze het. Dus je kon “eigenaar” worden van het schoonmaken van de verfspullen, het lokaal en van alle koffiekopjes van de leraren. Dat soort dingen. Toen dacht ik nog dat de juf misschien niet helemaal lekker door had dat het eigenlijk rotklussen waren en niet iets leuks. Dus ik zei tegen de juf: ‘Juf, niet brutaal bedoeld hoor, maar waarom zou iemand solliciteren op rotklusjes? Ik denk niet dat je echt veel sollicitatiebrieven krijgt.” Nou toen bleek dat je MOEST solliciteren. En je moest daarbij uitleggen waarom jij geschikt bent voor het taakje dat je wilde. Ook als je het niet wilde.
‘Aha.’
'Waarom doen grote mensen zo ingewikkeld?'
Ja weet je mam, dat is weer typisch zo’n door grote mensen bedacht iets. Dat ze van iets stoms iets leuks willen maken waardoor het uiteindelijk nog stommer is. Ik bedoel maak een lijst met wie wat moet doen en dan doen we dat gewoon. Waarom moet het zo ingewikkeld?
‘En waar heb jij op gesolliciteerd?’
Nou ik heb een open sollicitatie gedaan. Dat ken ik van papa. Dan solliciteer je naar werk waar ze nog niemand voor zoeken.
‘Oh en wat heb je aangeboden?’
Dat ik de juf help bij het nadenken. Ik zit toch altijd vooraan en als ze het dan even niet weet, kan ze mij altijd vragen.
‘En had je er ook bij gezet waarom je daar goed in bent?’
Ja, ik heb gezegd: want ik weet nog wel eens wat!
'Goeie! En wat vond zij er van?'
Nou ze vond het heel fijn, maar ik moet wel ook eigenaar worden van de schilderspullenkast. Dus nu heb ik dankzij dit gedoe twee functies.
De nachtmerrie die kringgesprek heet...
‘En de rest van de dag?’
Toen gingen we een spel doen en vertellen wat je allemaal op vakantie beleefd had.
‘Oh leuk!’
Noem dat maar leuk. Ik heb vierentwintig kinderen in de klas. Sommigen kunnen tien minuten vertellen over een middagje zwemmen. Reken dat maar eens uit. Het was een nachtmerrie.
‘Ja ja … En wat had je dan eigenlijk liever gedaan?’
Wat denk je? Dat is toch een gekke vraag mam!? Waarvoor zit ik op school? Waarom kunnen we nooit eens gewoon een dag rekenen en taal doen?? Zonder al die rare extra dingetjes. En dan gewoon naar huis als het af is.
‘Sommige kinderen vinden dat juist leuk he, dat ze gaan schilderen enzo.’
Ja ik weet het.
'Maar je hebt je er dapper doorheen geslagen hoor.'
Mam?
'Ja?'
