‘Ik zeg niet dat ik iets voor jou heb voor Moederdag en ook niet dat het achter de bank verstopt ligt’. Jongste (6) is al dagen op van de zenuwen vanwege het knutselwerk dat ze op school voor me heeft gemaakt. Bij m’n andere kinderen leeft deze prachtige dag waarin je je moeder even in het zonnetje kunt zetten een stuk minder.
Tot zaterdag zag ik zorgelijk weinig bedrijvigheid op knutselgebied. Voorzichtig en uiterst subtiel informeerde ik ‘Goh nou jullie zullen wel druk zijn met de naderende heugelijke dag?’ oudste (11) kijkt verstoord op van haar telefoon ‘Mam praat eens normaal, wat bedoel je?’ ‘Nou’, probeer ik nog, ‘is het niet binnenkort…Moederdag!!’ Ik kijk haar lachend aan, ik maakte voor m’n gevoel best een leuk grapje. Niemand lacht. ‘Geen idee’ mompelt ze en kijkt op haar telefoon of ze de afgelopen minuut misschien een reactie op Instagram heeft gemist.
'Wij doen toch niet mee aan dat commerciële gedoe schatje?'
Toen ik nog getrouwd was, of nouja, samenlevend met partner, zag Moederdag er niet heel anders uit. Ex zei steevast de dag van te voren: ‘Kut is dat morgen al? Eh....tja…hoe regel ik dat? Eh…ach weet je? Wij doen daar gewoon niet meer aan. Wat zeg je daarvan? Dat commerciële gedoe, dat is toch niets voor ons.’ Dit resulteerde er dan altijd in dat ik op Moederdag heel veel van dit soort zelfgemaakte tegoedbonnen kreeg:
- Tegoedbon voor: een hele dag naar mama luisteren en niet doen alsof ik niet hoor dat ik moet opruimen
- Tegoedbon voor: niet stiekem koekjes eten als mama de kliko buiten zet
- Tegoedbon voor: één keer mijn jas ophangen
- Tegoedbon voor: een uur knuffelen
'Je mag iets uitkiezen bij de Action mam!'
Vandaag, op de grote dag, kreeg ik van jongste het grote geschilderde stenen hart dat al dagen ingepakt achter de bank lag. Ik complimenteer haar uitgebreid en ook met het feit dat het dit jaar voor het eerst gelukt is om het cadeau niet al van te voren te geven. Van zoon krijg ik een dikke knuffel en de toezegging: ‘Thuis mag je iets uitkiezen bij de Action mam, van m’n eigen zakgeld.’ Toe maar weer, ook nog eens van z’n eigen zakgeld.
Bijzondere tegoedbonnen...
Van m’n oudste (11) krijg ik de bekende tegoedbonnen. Ze heeft er echt werk van gemaakt dit jaar want het zijn er maar liefst vijf:
- Tegoedbon om twee saaie verhalen over je werk te vertellen.
- Tegoedbon dat ik lach om een grap die je vertelt (wel van te voren zeggen dat het een grap is).
- Tegoedbon om met mij alle delen van ‘The Hungergames’ achter elkaar te kijken met chips.
- Tegoedbon voor een complimentendag. De hele dag krijg je dan leuke complimenten bijvoorbeeld over je uiterlijk (meeste complimenten zullen niet op waarheid gebaseerd zijn).
- Tegoedbon dat jij mijn kleine slaapkamer krijgt (en ik dus jouw grote).
Ze kijkt me een beetje onzeker grijnzend aan. Ze is dan wel een bijdehante prepuber, ze is ook nog maar een klein meisje dat een goeie grap verzint en dan op het moment suprême twijfelt of het wel aanslaat.
Een enkeltje naar de maan
Jammer dat je je altijd later pas realiseert hoe leuk iets was, zoals die tegoedbonnen voor een uurtje knuffelen van een paar jaar geleden. Ik besluit daarom om deze tegoedbonnen enorm te waarderen. Over een paar jaar kijk ik er waarschijnlijk zo op terug als ik van drie pubers een tegoedbon krijg voor een enkeltje naar de maan…
