‘Mam ken je dat verhaal van Rome en hoe de stad is gesticht? Over die tweeling? Ik vraag me af hoe het zou zijn gegaan als Remus van Romulus had gewonnen. Zou Rome dan Reme hebben geheten?’ Zoon (11) heeft het op school over de Romeinen. Tot zijn grote vreugde. Al sinds hij kleuter is, kan hij geen genoeg krijgen van oorlog in het algemeen en Romeinse veldslagen in het bijzonder. Hij raakt er niet over uitgepraat.
'Weet je wat echt super slim was van de Romeinen? Ze wilden dat Rome snel zou groeien en toen zei Romulus tegen iedereen dat ze in Rome mochten komen wonen, ook moordenaars en boeven.’
‘Ja lekker slim inderdaad …’ oudste dochter (12) kijkt met gefronste wenkbrauwen op van haar mobiel.
‘Nee, dat bedoel ik niet,’ zegt zoon geïrriteerd, ‘ze hadden op een gegeven moment vrouwen tekort en toen hebben ze een speciaal feestje gegeven voor een stadje verderop en tijdens het feest hebben ze alle dochters gestolen en de vaders verjaagd.
‘En zagen die meisjes hun vaders toen nooit meer?’ Jongste leeft zich altijd enorm in. Aan haar gezicht te zien, wordt ze in gedachten zelf al uit de armen van haar vader gerukt en de poorten van Rome in gesleurd door een enge Romein.
Vrouwen zijn ook zo makkelijk he ...
‘Ja, en nou komt het,’ zoon kijkt triomfantelijk, ik vermoed dat er een onverwachte wending nadert in dit mythologische verhaal, ‘na een paar maanden kwamen die Sabijnen natuurlijk terug. Met zwaarden en de hele shebang. Om hun dochters te halen. Maar wat denk je wat?’
Wij hebben geen idee.
‘Die wilden niet meer weg want ze waren natuurlijk verliefd op de Romeinen en allemaal zwanger.’ Ik knik, typisch wij vrouwen, een dag kermen dat we ontvoerd zijn en na een paar dagen willen we niets liever dan bezwangerd worden door de eerste de beste Romein die wil. Zo zijn wij.
‘Dus die dochters sprongen er tussen met hun baby's. De vaders gingen weer weg. Eind goed al goed.’
‘Jaja,’ doet oudste, ‘eerst waren ze alleen zwanger maar nu springen ze opeens al met hun baby's op het slagveld rond. Apart.’
‘Het is wel super lang geleden he,’ helpt jongste die al lang blij is dat het enge verhaal van haar broer goed eindigt, 'misschien was je in de Romeinse tijd maar twee maanden zwanger. Dat alles gewoon sneller ging.'
Kunnen we het alsjeblieft over iets echt belangrijks hebben?
‘Anyways,’ zoon vindt deze draagtijd- discussie overduidelijk niets toevoegen aan de briljante actie van de Romeinen die hij zojuist heeft verhaald, ‘het boeit totaal niet. Het was gewoon slim van ze. Nou en daarna kreeg je natuurlijk nog de gladiatoren gevechten en de slaven.’ Hij straalt als hij het woord “slaven” uitspreekt.
Oudste kijkt verveeld. ‘Ja lekker interessant allemaal die geschiedenis verhalen, kunnen we het nu alsjeblieft over wat belangrijkers hebben?’
‘Zoals?’ zeg ik
‘Nou HET nieuws bijvoorbeeld.’
‘Wij hebben iets nieuws in de klas,' vertelt jongste blij,'als iemand trakteert mag je twee mensen kiezen die meegaan langs de klassen en die heten dienaren.’
‘Nee echt nieuws bedoelt ze,' zegt zoon, 'bijvoorbeeld dat er nu videoscheidsrechters zijn bij voetbal. Wist je dat mam? Nee zal wel niet he! Ik vind dat dus een heel goed idee, want een scheidsrechter ziet niet alles en als je dan …’
‘Djiezus, komt er nu weer zo’n lang saai verhaal?’ oudste maakt gaapbewegingen.
‘… want bij Ajax-Willem II hadden ze dit dus voor het eerst gebruikt en ….’ Zoon praat onverstoorbaar door, gewend om onderbroken en vernederd te worden door zijn puberzus.
Videoscheidsgedoe en glazen koetsen.
‘Ik weet ook nieuws: het was Prinsjesdag!’ Iedereen kijkt verbaasd naar jongste.
‘Hoe weet jij dat nou?’ vraag ik verbaasd.
‘Gehoord!’ zegt ze trots. ‘En de koning en de koningin mochten in een glazen koets rondrijden.’
‘Sorry hoor,’ zegt oudste dan zuchtend, ‘maar er is veel belangrijker nieuws dan videoscheidsgedoe en glazen koetsen.’
‘Want?’ zeg ik
‘Angelina Jolie en Brad Pitt gaan uit elkaar.’
STILTE.
‘Wie?’ zegt zoon
‘Is dat de vader en moeder van Tristan uit mijn klas?’ vraagt jongste.
‘Laat maar,’ zucht oudste, ‘misschien moeten jullie gewoon ook eens een keer de krant lezen. Dan weet je tenminste wat er echt gebeurt in de wereld.’
