Tussen al je exen zit er altijd eentje waarvan je denkt: als ik die ooit tegenkom, wil ik er echt fantastisch uitzien. Zo fantastisch dat hij denkt: ‘zo, die had ik echt nooooit moeten laten gaan. Dat geeft ook direct het kenmerk van dit type ex weer: hij heeft ooit je hart gebroken. En dus moet hij spijt krijgen, one day.
Hart aan gort
Mijn zus (38) heeft ook zo’n ex. Reinout. Ooit waren ze drie maanden tot over hun oren verliefd. Althans, dat dacht zij. Hij was 25, zij 18. Hij was grappig en bijdehand, zij nog wat onzeker en verlegen. Hij had daarvoor 5 jaar verkering gehad met het mooiste meisje van de stad en nu… nu viel 'ie op haar. Hij pakte haar vanaf de eerste seconde in: door z’n nonchalante houding, z’n gevatte grappen en z’n grote mond. Kansloos was ze voor z’n charmeoffensief. Okay, ze moest wel alles voor ‘m betalen en soms hoorde ze dagen niets van hem, maar een kniesoor die daar op lette.
Tot hij na drie maanden zonder aankondiging haar studentenkamer binnenwandelde en zei: ‘Sorry maar ik ben vreemdgegaan. Dat doe ik eigenlijk wel vaker, maar nu vind ik dat meisje echt leuk. Niet getreurd hoor, jij hebt zo weer een ander. Ik was toch veel te oud. Dus voor jou is dit ook veel beter!’ en weg was hij. Hart aan gort.
Was hij er ook?
Ik kom hem heel soms nog wel eens tegen op een feestje in onze geboortestad. Ik praat altijd even met hem, ook al haat ik hem nog steeds. Ik weet dat mijn kleine zusje van bijna 40 mij na zo’n avond steevast belt met dezelfde vragen: ‘Was het leuk? Enne… was Reinout er ook? Vroeg hij nog naar mij?’ Drie jaar geleden vertelde ik haar: ‘Ja, hij vroeg naar je, of het goed ging. Zelf heeft hij twee grote kinderen en hij is net vader geworden van de derde.’
Een kleintje?
Vorige week was ze op Pinkpop. Terwijl ze daar met hoedje op en biertje in de hand wat stond mee te wiegen, zag ze hem vanuit haar ooghoek: Reinout. Ze dook weg, want iedere volwassen vrouw wordt in zo’n situatie acuut weer een onzekere puber. ‘Oh God, ik zie er helemaal niet fantastisch uit. M’n hoofd is bezweet, m’n haar is vet, m’n broek te strak. Shit, shit, shit ik wil hem pas zien over minus tien kilo of beter nog minus twintig!!!’ deden haar gedachten. Maar het was te laat. Hij had haar al gezien en kwam enthousiast zwaaiend op haar af: ‘heee wat leuk!!! Hoe is het met jou???’ Zus versteende en greep terug naar de informatie die ik haar drie jaar geleden gaf. ‘Goed hoor! Met jou ook? Ik hoorde van m’n zus dat je een kleintje hebt.’
Stilte.
‘Zo. Lekkere binnenkomer na 20 jaar’, sprak de hartenbreker van weleer. ‘Hoezo denkt je zus dat te weten? Ik ben gelukkig getrouwd hoor...’ Het is niet meer goed gekomen met ‘t gesprek. Maar ik denk wel dat ze nu echt voorgoed over hem heen is….
