Ouders hebben de neiging om te denken dat huiswerk iets moois is. Iets waar kinderen van leren, waar ze slimmer van worden. Maar niets is minder waar. Vraag maar aan een willekeurige puber hoe die over huiswerk denkt. Dan krijg je een heel ander verhaal. De naakte waarheid over het totaal ontbreken van enig nut aan dit fenomeen. Sterker nog, kapot zinloos schijnt het te zijn. Om nog maar te zwijgen over de impact die het heeft op hun leven en dat van hun naasten. Want wie huiswerk heeft, ondervindt vroeger of later onherroepelijk de volgende consequenties.
#1 Te kort aan slaap.
Je hebt allemaal wel eens een moment dat je je afvraagt het het kan dat het gelaat van je puber op maandag al doorschijnend wit is. Het antwoord is heel eenvoudig: 's nachts moeten ze huiswerk maken en leren. Kan dat niet gewoon overdag, hoor ik je denken. Nee. Overdag is om te chillen. Maar dat had je natuurlijk zelf ook wel kunnen bedenken.
#2 Wel willen helpen maar gewoon echt niet kunnen. In triest in feite.
De gemiddelde puber doet niets liever dan meehelpen met het huishouden. "Kan ik je ergens mee helpen mam?" zal voor de meeste pubermoeders een herkenbare vraag zijn. Huiswerk maakt echter dat deze kinderen veranderen in afgezonderde wezens die zich terugtrekken naar hun kamer zodra zich een eenvoudig klusje aandient. Dat is geen onwil, dat is huiswerk. Ze zouden dolgraag de boodschappen voor je uitpakken. Dat is niet waarom ze wegsluipen als jij met volle tassen binnenkomt. Of doen alsof ze een gehooraandoening hebben, als je ze roept om te helpen. Het is hun toewijding aan die enorme stapel met taken van school.
#3 Sportcarrière aan diggelen.
Huiswerk zorgt er voor dat veel kinderen niet naar voetbal, hockey, volleybal of andere sporttrainingen kunnen. Sommige ouders houden daar geen rekening mee en vinden dat de kinderen toch gewoon moeten gaan. Aan zo'n ouder kun je de de retorische vraag stellen: "wil je soms graag dat ik een onvoldoende haal?" Maar de kans is groot dat ze niet van gedachten veranderen. Zo zijn sommige ouders nou eenmaal.
#4 Geen knalfuif van oma.
Hoe vaak kan jouw puber nog mee naar de verjaardag van een tante of oom? Zelden toch? Altijd maar weer dat huiswerk dat er voor zorgt dat ze de hele zondagmiddag druk zijn en met geen mogelijkheid mee kunnen naar de andere kant van het land. Niet leuk voor de jarige maar al helemaal niet voor jouw kind. Die zit heus niet, zodra jij de straat uitrijdt, te gamen of te Snapchatten. Nee, die zit keihard de Duitse naamvallen te stampen. Echt.
#5 Netflix is ook huiswerk.
Ben je af en toe even in de war omdat je puber Inglorious Bastards op Netflix ziet kijken terwijl jij beneden de tafel afruimt? Bedenk dan dat deze film waarschijnlijk bij de leerstof hoort. De leraren van tegenwoordig geven de meest bizarre lesstof op, van series als Pretty little Liars tot Breaking Bad. En nee, dat kun je niet bij ze verifiëren, want leraren zullen ontkennen dat ze Netflix films opgeven omdat ze zich daar voor schamen. En omdat leraren altijd liegen. Beter ruim jij die vaatwasser gewoon even alleen in.
#6 Niet willen spijbelen, maar wel moeten.
Zo keihard leren en toch niet genoeg tijd. Hoe pijnlijk is dat? En daarom krijg jij 's ochtends vaak de vraag of je alsjeblieft een briefje wilt schijven dat "ze het eerste uur moeten skippen vanwege de tandarts". Het is niet zo dat ze graag willen spijbelen of dat ze een slechte planning hebben. Nee, het is gewoon allemaal veel te veel. En als jij dat briefje niet schrijft, kunnen ze het eerste uur niet leren. En dan krijgen ze sowieso een onvoldoende. En dan gaan ze misschien wel niet over. Allemaal door jou. Wil je dat soms op je geweten hebben? Lijkt me ook niet.
#7 Dolgraag zelf willen fietsen maar gebracht moeten worden.
Ze doen het niet graag, maar het huiswerk dwingt ze er toe: jou als chauffeur vragen. Kijk, ze willen best zelf fietsen of met de bus gaan, maar ze hebben zo focking veel huiswerk, dat ze het echt niet afkrijgen anders. Dus beter haal je zo gewoon even overal op.
#8 Ontbering na ontbering.
Het is een wonder dat die pubers niet broodmager zijn allemaal. Voor eten hebben ze zelden nog tijd. Als je ze roept voor het eten, dan smeken ze je vaak of ze boven door mogen leren. En dat heeft niets met jouw kookkunst of die lege zakken chips te maken die je regelmatig tussen de onderbroeken vindt. Het is allemaal de schuld van huiswerk. Dankjewel huiswerk.
#9 Ze willen hun kamer wel opruimen. Ze kunnen alleen niet.
Misschien ben jij zo'n moeder die iedere dag zit te zeuren over die compost hoop aan kleren, gescheurde papiertjes, proppen proefwerk en halfgekafte schoolboeken op de kamer van je puber. Ik zou je dan willen vragen hier mee op te houden. Het is ontzettend pijnlijk voor jouw puber om steeds "ja doe ik zo" of "ja straks" te moeten zeggen terwijl we allemaal weten dat "straks" er nooit komt. Dit is allemaal heel naar voor jouw kind. Want die wil wel opruimen, maar die kan niet opruimen. Je raadt het al: huiswerk. Huiswerk heeft het weer gedaan.
#10 Plannen is voor skeere wezens.
'Kun je dat huiswerk dan niet inplannen?' Serieus? Stel jij je kind wel eens van dit soort zinloze vragen? Dan heb je echt niets begrepen van de zwaarte van hun bestaan. Alsof je dat huiswerk in kunt plannen. Dat komt allemaal volkomen onverwachts op hun pad. De leraren van tegenwoordig geven op het allerlaatste moment so's en proefwerken op. Soms echt een uur van te voren. Ja, bizar. En klagen heeft geen zin want ze zullen het allemaal ontkennen tegenover de ouders. Zo zijn ze. Zolang ze maar het leven van de leerlingen kunnen verpesten. Dat is waarvoor ze leven.
#11 Cijfers hebben niets met leren of voorbereiding te maken.
En als al dat harde werk toch onvoldoende oplevert, dan hoef je daar geen kritische vragen over te stellen aan je puber. Die heeft keihard gewerkt. Dat heb je toch zelf gezien? Hij was de hele tijd op z'n kamer. Bij een onvoldoende kan er alleen maar sprake zijn van een van de twee volgende situaties: de toets was kapot moeilijk en ging niet over de stof. Of de hele klas had een onvoldoende en de onvoldoende van jouw kind was eigenlijk nog vrij hoog.
