Puber zoon was in een vrolijke bui. Dat was nogal opvallend. Hij dook zowaar niet meteen in z'n telefoon bij thuiskomst, maar vroeg me opgewekt: "Hoe was jouw dag mam?" Wantrouwend keek ik hem aan: "wat is er met jou aan de hand?"
"Nou mam", hij leek behoorlijk in z'n nopjes: "je kunt trots op me zijn. Ik heb een 8 gehaald voor een opstel. Nou, eigenlijk was het meer een soort interview, voor Nederlands". "Wat goed", zei ik blij. "Gefeliciteerd!"
Ik was echt onder de indruk. Ik had helemaal niets gemerkt van dit hele interview-project. Hij wordt dus toch zelfstandig dacht ik. "Wie heb je eigenlijk geïnterviewd" vroeg ik. "Jou", zei hij.
"Mij? Je hebt me nooit iets gevraagd", zei ik. "Dat was ook niet nodig, mam. Ik kon zelf wel verzinnen wat je had willen zeggen. En mam, m'n lerares heeft er nog bijgeschreven: Interessant verhaal! Goed he?" Hij overhandigde me trots zijn opstel:
--------------------------
Zoon 13 jaar.
Interview met mijn moeder.
Moeder zijn. Lastig?
"Tja he hebt het er wel ontzettend druk mee" zijn de woorden van Esmee. Moeder van twee kinderen die allebei op school zitten en hockeyen en voetballen. Zelf werkt Esmee als advocaat. "Ik moet ze constant heen en weer brengen naar hockey en voetbal en dat is niet altijd even makkelijk", zegt ze. "Je moet er wat voor over hebben". En daarin heeft zij volkomen gelijk. Elke week brengt ze beide zoons 4 x. Hoewel zij ook nog een man heeft voert deze eigenlijk vrij weinig uit. Hij probeert wel op tijd thuis te zijn om wat kinderen weg te brengen maar dit lukt eigenlijk bijna nooit en daardoor komt alles op Esmee aan. Het is al met al een hele klus. "Maar ik vind het wel ontzettend leuk om mijn kinderen te zien opgroeien en het is het zeker waard". Waren de laatste woorden van Esmee voor ons interview. En ik denk dat daarmee een hele duidelijke conclusie wel is getrokken.
----------------------------
OMG. Interessant verhaal. Inderdaad!! En nu alleen man nog uitleggen dat ik hier helemaal niets mee te maken heb.
