Het is een mooie zomeravond en met een stuk of 20 moeders zitten we buiten in de tuin van een van hen. Onze kinderen zijn met z’n allen Kubb aan het spelen (Tip: hou afstand, groep 8 kinderen gooien die stokken harder en vooral sneller dan jij weg kan springen…). Wij drinken wijn, veel ook, en hoewel we het zojuist nog lang over onze gezonde Vegan of tenminste Vega lifestyle hebben gehad, staat er gelukkig gewoon chips op tafel. En borrelnootjes.
Naarmate de kinderen steeds meer lawaai maken en luidruchtig proberen om de koning niet om te gooien, worden onze gesprekken persoonlijker. Ik blijk die avond een interessante vraagbaak. De nieuwsgierigheid naar het nieuwe gescheiden leven van iemand die altijd gewoon ‘een van ons’ was, wint het van de lieve en bezorgde blikken op het schoolplein. Inmiddels een jaar gescheiden zal ik wel een heel wild leven hebben, dat kan niet anders.
Hoe anders was het eigenlijk?
De een na de andere vraag wordt op me afgevuurd. Vragen over over mogelijke minnaars, Tinder, nieuwe liefdes en over de dagen zonder kinderen waarin ik alles kan doen wat ik wil. Een van de moeders vraagt nog voor de vorm: ‘Hoe gaat het nu met de kinderen?' maar terwijl ik van wal wil steken, schakelt een ander al snel over naar dat wat er vandaag even écht toe doet: wat is de stand van zaken nu we een jaar verder zijn, qua liefdesleven. Heb ik het inmiddels al met een andere man gedaan? Hoe was dat? Wie was dat? Kennen wij die? En vooral: Hoe anders was dat?
Eigenlijk kijk ik vooral veel series
Ik voel nu toch wel een beetje druk. De verwachtingen zijn hoog gespannen. Ik snap ook wel dat de moeders nu niet zitten te wachten op mijn samenvatting van drie seizoenen Younger (Videoland, aanrader!), terwijl dat vooral is wat ik doe als ik alleen ben; vluchten in een serie over een vrouw die wél een spannend leven leidt. Ik wil ze niet teleurstellen en kies een middenweg. Ik vertel een spannend verhaal over een pas gescheiden vriendin, een feestje en de twee 28-jarige jongens die er ook bij waren. Ja, echt super jammer dat ik er zelf niet was, lach ik. Met rode wangen giechelt de meest keurige van het stel alleen maar ‘Ooh wat heeeerlijk! Wat geweldig lijkt me dat’. Ik stop een hand vol borrelnootjes in mijn mond. Straks kruipt zij weer lekker naast haar lieve man. Misschien doet ze net of er een 28-jarige ligt. Ik gun het hem.
Plenty mogelijkheden voor een single mom
Er is nog meer wijn, nog meer chips en hardop fantaseren de dames over een leven wat het mijne zou moeten zijn. Het is niet echt nodig om me met het gesprek te bemoeien, het gaat niet zozeer om mij. Ik neem een slokje van mijn wijn en bedenk me dat ik nu echt op Tinder moet. Hup, ik moet mannen ontmoeten, daten, uitgaan, dansen tot de zon opkomt en avonturen beleven waar zíj alleen van dromen. Ik mag dat, wat zeg ik, ik ben het aan mijn getrouwde medezusters verplicht!
Dat scheelt veel zooi!
‘Ergens moet het toch ook fijn zijn om na al die jaren sloven en rennen opeens hele dagen en vooral nachten voor jezelf te hebben,’ zegt een moeder van vier kinderen jaloerzig.
Ik knik aarzelend. Als je het zo bekijkt dan is dat toch een soort bijkomend voordeel.
‘En wat zal het veel troep schelen nu de helft van de zooi in een ander huis ligt’, lacht een andere moeder. Nou, dat lijkt de rest ook wel heerlijk. Altijd een opgeruimd huis.
Dat ik de helft van de week in mijn veel te lege en kinderloze huis soms zo verlang naar rondslingerende kubb-paaltjes, dat vertel ik vandaag maar niet. Go get that life, dat is de boodschap hier aan mij.
Een uurtje later fiets ik naar huis met mijn kind achterop, haar armen strak om me heen, het lieve warme hoofd tegen mijn rug. Count your blessings. Soms helpt het om alleen de zonnige kant te belichten, zeker als anderen dat voor je doen. Vandaag leek mijn gras zoveel groener dan dat van de anderen. Vandaag is alles goed.
