Zoon krijgt altijd z'n zin (en ik een leesbril)
17 augustus 2021 

Zoon krijgt altijd z'n zin (en ik een leesbril)

'Ja, als je het boek zo dicht voor m'n neus houdt, dan kan ik niets zien', zeg ik tegen dochter die me iets wil laten lezen. En het is waar dat ze het boek wel heel vlakbij m'n gezicht houd. Maar, eerlijk is eerlijk 10 centimeter verder naar achteren was wellicht ook niet ver genoeg geweest.

Het ultieme bewijs dat de aftakeling is begonnen...

Ik betrap mezelf en vriendinnen steeds vaker op het op afstand lezen van een tijdschrift. Zelfs de telefoon wordt regelmatig op een armlengte afstand gehouden. Maar niemand, en dan ook niemand van ons heeft er één. En allemaal beseffen we dat het gevreesde moment, zo richting je vijfenveertigste, rap dichterbij komt: de aanschaf van een leesbril. Hét ultieme bewijs dat je echt ouder wordt en dat de aftakeling begonnen is.

Een mijlpaal

Afgelopen week kreeg zoon een bestuurbare helikopter. Daar wilde hij graag direct mee spelen. Om te starten hadden we de gebruiksaanwijzing nodig. Nu was het een Chinees exemplaar met een hele kleine uitleg. Niet alleen het papier was klein. De letters waren voor het eerst in m'n leven echt te klein voor mijn beperktere gezichtsvermogen. Ik kon het niet lezen. Hoe ver ik het papier ook weg hield. Het was een mijlpaal voor me. Alleen niet eentje om te vieren.

Hoe er toch iets goeds uitkwam.

Ik zei tegen zoon: 'sorry ik ben te oud, ik kan dit niet lezen. Je moet maar even wachten tot papa terug is of je probeert het zelf'. Mijn dyslectische zoon die nooit een letter uit zichzelf leest en voor wie iedere tekst te moeilijk is, pakte het papier en las stap 1 tot en met 8 min of meer foutloos voor. Ik was met stomheid geslagen. Hij hield mij dus al die tijd voor de gek. 'Ach ja' biechtte hij op: 'ik vind het wel lekker makkelijk dat jij alles voorleest, zeker de ondertiteling van Engelse films en zo'...

Ik zie misschien niet alles, maar door-zie des te meer..

S'avonds toen ik hem naar bed bracht. Begon hij te piepen over een mug in z'n kamer. ‘Ik kan niet slapen met een mug’, ‘kijk dan naar m’n muggenbult, die jeukt zo erg’. Zo ging het al 3 nachten. Ik was helemaal klaar met dat rotbeest. Was al tig keer in de nacht op muggenjacht geweest zonder resultaat. Nou ja het enige resultaat was, dat zoon uiteindelijk bij ons in bed mocht liggen...
Opeens was ik alert, met de lees-ervaring in m'n achterhoofd keek ik zoon aan. 'Wacht eens even: je houdt me toch niet ook voor de gek met die mug van je? Dat kan echt niet. Je moet leren gewoon te zeggen wat je wilt'. Zoon die na de complimenten over z'n onderschatte leeskwaliteiten wat overmoedig was, zei: ‘oh je bedoelt dat ik nu gewoon eerlijk moet zeggen dat ik graag bij jou in bed wil liggen. En dat ik dan kan kappen met dat hele muggengedoe’ .......

Over de schrijver
Gelooft in een maakbare wereld en heeft overal een mening over, maar maakt er zelf vaak een potje van. Vooral omdat ze altijd te druk is: met een eigen bedrijf, drie kinderen, vriendinnen, familie, sportclub en ook nog een man. Als het haar te veel wordt om al die ballen in de lucht te houden, laat ze ze gewoon vallen. Dan leest ze tot diep in de nacht romannetjes, kijkt obsessief - zelfs op de wc- Netflix series of shopt (online) hele mooie spullen die ze helemaal niet nodig heeft. Ze heeft dan ook meer dan 50 paar schoenen. Ze zegt altijd dat ze het ook prima kan redden zonder luxe, biologische slager, bezorgservice en werkster, maar dat is ongeveer hetzelfde als beweren dat je tegen discriminatie bent, terwijl je nog nooit een buitenlander hebt gesproken.
Reactie plaatsen

Zoek meer verhalen

Meer dan 200+ verhalen van vrouwen met een fantastisch rotleven

Gratis nieuwsbrief Geen gezeur, meer wijn

Schrijf je nu in en ontvang regelmatig nieuwe verhalen in je inbox.