Georgina Verbaan zei een tijd geleden dat ze Bin Laden een aantrekkelijke man vond. Ze had van te voren vast niet bedacht wat dat allemaal teweeg zou brengen: inmiddels hebben we een straatbeeld vol mannen met baarden. Was het een paar jaar geleden volkomen duidelijk: man met baard = moslim of 'man die onderkin verbergt'. Inmiddels is alles anders.
Bedankt Georgina: de baard is hip.
Ik vind er werkelijk niets aan. Nou ja, zo'n George Clooneyachtig tweedaags stoppelbaardje doet me dan nog wel wat. Maar baarden van echte haren? Brrr. Zodra de lengte meetbaar is, is het gewoon vies. Bij het eten blijven er van die kruimels in hangen, na het drinken blijft het nattig en na het zoenen is je kin rood. Denk ik. Het sex-appeal van de man daalt wat mij betreft exponentieel met elke extra millimeter aan baardhaar lengte.
Ik ben niet de enige die er zo over denkt. Ook m'n blog vriendinnen lopen niet warm bij het idee een baardman te moeten kussen. Al filosoferend wisten we ineens waarom. En dat verklaart eveneens dat geen man boven de 40 een baard heeft. Al die hippe, behaarde vogels zijn tussen de 20-35 jaar.
Een baard herinnert een veertiger aan zijn of haar jeugd. Aan de kriebelige, irritante baard van je vader. Aan de 'van harte proficiat grote meid!-smakkerd' van je oom tijdens de verjaardagsvisite. Aan de meester met stukken van je traktatie in z'n baard. Aan al die vaders van vriendinnen en aan die elektrische scheerapparaten. Nee echt, een baard is zoooo jaren tachtig.
Mijn man laat deze hype dus lekker links liggen, die van Esmee ook. En Caro verklaart stellig dat ze 'spuugt op alle baardemansen'. Dus een gerustellende conclusie: geen harige kus scenes voor vrouwen rond de 40.
Kijk; daarom ben ik blij 40 te zijn!
