Qua social media hoor ik niet echt bij de trendsetters van Nederland. Tegen de tijd dat ik net goed en wel was geïnstalleerd op Hyves, inclusief opgepimpt bloemetjes profiel, rende iedereen naar Facebook.
Twitter heb ik nooit echt begrepen. Ik heb een account waarop twee keer per maand iets wordt geretweet. Ik gluur alleen wat rond, vooral bij rampen, aanslagen of hele slechte TV programma’s.
Snapchat: van porno naar honden
Snapchat zag ik lang als iets waar je vieze plaatsjes op deelt. Een plek waar foute gasten hun edele delen zeven seconden ter beschikking stellen. Ik had er zelf geen account want ik schaarde het onder de categorie Grindr: je kent het, maar je hebt er zelf niets te zoeken. Tot mijn jongste dochter (8) vorig jaar een Snapchat account bleek te hebben, aangemaakt door haar grote zus (13). Ik wist niet wat ik hoorde en vreesde dat ze met een been al in de prostitutie was beland. Inmiddels weet ik dat Snapchat (of beter: Snap) vooral is om van jezelf een hond met uithangende tong te maken en samen met iemand anders een roze elf met bloemetjes haar te zijn. Gezichten omwisselen heeft zijn beste tijd al weer gehad, begreep ik. Snap is in ieder geval inmiddels een plek waar vooral jonge kinderen graag zijn. Zo kan je dus kennelijk behoorlijk van doelgroep wisselen, als social media fenomeen zijnde.
Hoe het niet moet op Instagram #falend
Dan Insta (of voor prehistorische wezens: Instagram). Dochter (13) en zoon (11) zeggen dat mijn generatie Insta volledig verkeerd gebruikt. Bijvoorbeeld door toelichting te geven bij foto’s die je deelt. Dat is heel Facebookachtig gedrag. En Facebookachtig gedrag is tegenwoordig bij
Wat wij veertigers ook helemaal verkeerd doen, is dat wij mensen taggen die met ons op een foto staan. Dat is compleet achterhaald en waanzinnig gedrag. Je tagt alleen mensen die NIET op je foto staan. Mensen die belangrijk voor je zijn (je drieënvijftig BFF's bijvoorbeeld). Of gewoon volgers die dat aan je vragen in de reacties. Het is dus ook geenszins de bedoeling dat je, na het posten van een foto, achterover gaat zitten en een beetje likes gaat zitten incasseren. Nee, je blijft actief meekijken, reageert op reacties en tagt mensen in je foto dat het een lieve lust is. Maar pas op! De plaats van taggen doet er ook toe. Helemaal onderaan de foto op de straattegels getagd worden, is heel erg misse boel. Dat doe je je ergste vijand nog niet aan.
Dan je bio. Dat is een dynamisch ding en niet iets wat je eenmalig invult en waar je dan vervolgens jaren niet meer naar omkijkt. Als jij bijvoorbeeld een nieuwe zaag en en hamer hebt gekocht, zet je direct die zelfde middag DIY (Do It Yourself) in je bio. En als je onder de twintig bent en je hebt verkering, dan zet je dat, op de dag van vragen, beiden in de bio. En dat doe je in dit format:
Datum + + Instanaam van verkering
Dit geldt niet voor datende veertigers. Ik herhaal: dit geldt niet voor datende veertigers.
Hashtags zijn mijn lust en mijn leven #yolo
Bij een Insta post plaats je uiteraard een riks aan hashtags. Dat weet iedereen inmiddels wel. Hashtags heb ik altijd het ingewikkeldste stuk aan Insta gevonden. Die euforische kreten er achter, meestal intense uitingen van geluk, liefde, symboliek en sereenheid. #happy #happiness #love #inthemoment #metime
Mijn jongere en hippere collega’s legden me uit dat hashtags vooral te maken hebben met vindbaarheid en bundeling van foto’s. Dus je kunt bijvoorbeeld op Insta zoeken op #happy en dan krijg je allemaal foto’s van andere mensen die ook een keer super happy zijn geweest. Handig!
"Wilt u gewoon in hashtags praten mevrouw!"
Die hashtags kan je tegenwoordig ook hardop zeggen. Mijn oudste begon er een paar maanden geleden mee. Ik sleepte de boodschappen uit de auto waarop zij zei: ‘Heb je ook zeezout chocola gekocht? Hashtag chill.’ Ik moest er eerst even aan wennen maar inmiddels hoor ik het de hele dag. Als ik een leuk verhaal vertel, reageert oudste tegenwoordig alleen nog met 'hashtag gekte' of 'hashtag lol'. Waarbij ik niet zeker weet of ze echt bedoelt dat m'n verhaal vermakelijk was.
Stiekem hoop ik een beetje dat deze social trend een stille dood sterft onder de early adapters. Ik ben zo bang dat vriendinnen straks tijdens een etentje dingen gaan zeggen als “Nou we zijn compleet! hashtag gezellig, hashtag happy!” Of dat we het ook gaan toepassen op minder leuke dingen. Dat je hashtags over een paar jaar ook gewoon in grafrede speeches kunt gebruiken:
‘Maaike was een bijzondere vrouw, hashtag optimistisch hashtag vechter. Ze heeft een mooi leven gehad, hashtag veeltekort en vandaag brengen we haar naar haar laatste rustplaats. Hashtag dood.
Ik pleit voor een hashtag vrij 2017. En een nieuw social media platform waar je vooral veel woorden moet gebruiken. En niemand kan er liken, je mag alleen reageren met een verhaaltje. Zonder afkortingen, zonder hastags. Net als in een echt gesprek. Net als vroeger.
